Στις 2 Δεκεμβρίου του 1921, στην Νάξο, θα δει για πρώτη φορά το φως των Κυκλάδων ο Ιάκωβος Καμπανέλλης. Έχοντας τελειώσει μια νυχτερινή τεχνική σχολή, θα γίνει ο σημαντικότερος μεταπολεμικός θεατρικός μας συγγραφέας, θα μας δώσει εξαιρετικά τραγούδια, θα γράψει μοναδικά σενάρια. Αυτός που έζησε με τον καημό ότι δεν κατάφερε να πάει στο Πανεπιστήμιο, επειδή έπρεπε να δουλέψει για να ζήσει, θα αναγορευθεί επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Κύπρου και του Πανεπιστημίου Αθηνών και θα εκλεγεί ομόφωνα Ακαδημαϊκός, εγκαινιάζοντας την έδρα του Θεάτρου στην Ακαδημία Αθηνών.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης στα 21 του χρόνια βρέθηκε για τρία χρόνια αιχμάλωτος στο στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν. Επιστρέφοντας άρχισε να γράφει θεατρικά έργα. Έγραψε για μιαν «Αυλή των θαυμάτων», για την «Ηλικία της νύχτας», έναν «Εχθρό λαό», μια «Στέλλα» με κόκκινα γάντια, έναν «Δράκο», την «Ἁρπαγή της Περσεφόνης», για τα «Κορίτσια στον ήλιο», για τη «Χιονάτη με τα 7 γεροντοπαλλήκαρά» της. Έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης για μια «Γειτονιά των αγγέλων» και για ένα «Παραμύθι χωρίς όνομα». Και άφησε για πάντα τη σφραγίδα του στο ελληνικό θέατρο -και όχι μόνο.
Το 1973, η Χούντα δείχνει τα δόντια της και ο Ιάκωβος Καμπανέλλης με το «Μεγάλο μας τσίρκο», τον θίασο Καρέζη Καζάκου, τον Σταύρο Ξαρχάκο και τον Νίκο Ξυλούρη θα γράψουν ιστορία.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης γκρέμισε στερεότυπα, μίλησε με αποτροπιασμό για τη βία του πολέμου, καταδίκασε τους μηχανισμούς της εξουσίας, πίστεψε στη δύναμη των ανίσχυρων λαών και στάθηκε πλάι στους ανυπεράσπιστους ανθρώπους. Με τη γραφή και τον λόγο του. Με το έργο του που μας άφησε.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
