Τον Μάιο του 1996 μια μικρή πατρίδα έγινε δίσκος και βρήκε το σπίτι της σε έναν αστερισμό: η «Μικρή Άρκτος» με το αστέρι του βοριά στη φωτεινή ουρά της κατέβηκε για λίγο από τον ουρανό για να γίνει κόσμος ζωντανός, έναστρη στέγη να γίνει για όσα ένιωθαν και έγραφαν τότε ο στιχουργός Παρασκευάς Καρασούλος και ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου.
Η «Μικρή πατρίδα» ήταν ο δίσκος που ταυτίστηκε με την γέννηση τότε της δισκογραφικής εταιρείας «Μικρή Άρκτος», η οποία έγινε μετά και εκδοτικός οίκος. Σήμερα πια, είναι πυρήνας πολιτισμού, είναι ένας ολόκληρος θαυμαστός κόσμος δημιουργίας. Ωστόσο, ο Παρασκευάς Καρασούλος επέμενε από τότε: «Η “Μικρή Άρκτος” δεν είναι ανεμόμυλος, άλλοθι, συναλλαγή», έγραφε από το 1996 ακόμα στο δελτίο Τύπου που συνόδευε τον δίσκο «Μικρή πατρίδα». «Η “Μικρή Άρκτος” θέλει κάθε εκδήλωσή της να έχει την ηλικία μιας άνοιξης, να αφηγείται έναν κόσμο εύθραυστο, πυκνοκατοικημένο από όνειρα, ενεστώτα και μέλλοντα, έναν κόσμο ζωντανό, που σημαίνει πριν απ’ όλα, γεμάτο αμφιβολίες για τον εαυτό του.»
Στον δίσκο θα συναντήσουμε τον Παντελή Θεοχαρίδη σε εφτά τραγούδια και τη Μόρφω Τσαϊρέλη σε δύο. Της «Μικρής πατρίδας» κάτοικοι δηλώνουν όμως και ο Παντελής Θαλασσινός που κάνει δεύτερη φωνή στη Μόρφω Τσαϊρέλη, η Ελένη Τσαλιγοπούλου με το αγρίμι της, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης με τη δική του αλήθεια. Εδώ όμως, σ΄ αυτόν τον δίσκο, θα ακούσουμε και την «Ελλοπία», ένα ζεϊμπέκικο που γίνεται δημοτικό τραγούδι και κάθε του λέξη έρχεται καρφί στη μνήμη, ύμνος στην ομορφιά, ανάθεμα στη μέσα μας ασχήμια. Για αυτόν «τον Έλληνα εαυτό μας» τραγούδησε ο Γιώργος Νταλάρας.
Στον δίσκο «Μικρή πατρίδα» συναντάμε και εξαιρετικούς μουσικούς: τον Μάνο Αχαλινωτόπουλο στο κλαρίνο και τον ζουρνά, τον Ηρακλή Βαβάτσικα στο ακορντεόν, τον Μανώλη Καραντίνη να παίζει μπουζούκι, μπαγλαμά, τζουρά, σάζι και ούτι, τον Αντώνη Γούναρη στις κιθάρες, τον Νίκο Χατζόπουλο στο βιολί, τον Βαγγέλη Κοντόπουλο στο μπάσο, τον Βαγγέλη Καρύπη στα κρουστά, τον Θύμιο Παπαδόπουλο στο κλαρινέτο και το φλάουτο. Και βέβαια σ΄ αυτόν τον δίσκο ο Παρασκευάς Καρασούλος και ο Γιώργος Ανδρέου μας έδωσαν ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια των τελευταίων 30 χρόνων. Αυτό που έδωσε τον τίτλο και στον δίσκο. Η «Μικρή πατρίδα», τραγουδισμένη εξαιρετικά από τον Παντελἠ Θεοχαρίδη είναι το τραγούδι που σφράγισε τον δίσκο αλλά και την εποχή. Με τη δική του φωνή πρωτοακούσαμε τότε, το 1996, «Δεν έκανα ταξίδια μακρινά /ταξίδεψε η καρδιά κι αυτό μου φτάνει». «Στην πραγματικότητα το τραγούδι αυτό όρισε τα σύνορα της δικής μου “εσωτερικής πατρίδας”», λέει ο Παρασκευάς Καρασούλος στην Κρυσταλία Πατούλη και στο tvxs το 2012. «Όρισε η “Μικρή πατρίδα” την απόφασή μου να μείνω “εντός” και να ζήσω με τα υλικά που η ζωή μου δημιούργησε, τις σχέσεις μου, τις επιλογές και τις αναφορές μου. Το λέω αυτό γιατί κυρίαρχο αίσθημα τα χρόνια που πέρασαν ήταν η φυγή. Η τάση να δραπετεύουμε από τη χώρα μας -την εσωτερική αλλά και την ευρύτερη- να κόβουμε βίαια τις ρίζες και την σχέση μας με την ιστορία, να γινόμαστε αναλώσιμοι», λέει ο Παρασκευάς Καρασούλος και καταλήγει: «Ένιωσα ότι το μόνο στήριγμα, η μόνη μυθολογία που εξακολουθούσε να διαθέτει αυτάρκεια και δύναμη στη ζωή μου ήταν οι φίλοι μου, οι άνθρωποί μου με τους οποίους μοιράστηκα αξίες και οράματα, άρα, η εσωτερική μου πατρίδα. Και το “δεν έκανα ταξίδια μακρινά”, βγήκε αβίαστα στο χαρτί…».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη