Στις 28 Δεκεμβρίου του 1955, μια κάλπικη λίρα γίνεται ταινία και κάνει πρεμιέρα στις κινηματογραφικές αίθουσες. Υπάρχει μια διχογνωμία ως προς την ημερομηνία, καθώς αναφέρεται και η 24η Ιανουαρίου του 1955 ως ημερομηνία πρώτης προβολής της ταινίας. Μικρή σημασία έχει. Μια που «Η κάλπικη λίρα» του Γιώργου Τζαβέλα, με τη μουσική του Μάνου Χατζιδάκι και τους εξαιρετικούς ηθοποιούς της, έχει άλλα σημαντικά και να μας πει και να μας δώσει.
Μια κάλπικη λίρα από έναν έντιμο μεροκαματιάρη χαράκτη πέφτει στα χέρια ενός αόμματου πλανόδιου μουσικού, από την τρύπια τσέπη του κυλάει στον δρόμο και τη βρίσκει ένα φτωχό κοριτσάκι που πουλάει λουλούδια, που δεν ξέρει τι θα πει «κάλπικη» και προσπαθεί να πληρώσει τα ενοίκια που χρωστάει η άρρωστη μαμά της στον στριμμένο τσιγκούνη ιδιοκτήτη. Εκείνος, παραμονή Πρωτοχρονιάς ξαναθυμάται τι θα πει καλοσύνη και μαλακώνει η καρδιά του, παίρνει τη λίρα κι ας ξέρει ότι είναι κάλπικη, και τη βάζουν στη βασιλόπιτα. Το φλουρί, η κάλπικη λίρα, πέφτει σε ένα νιόπαντρο ζευγάρι που αγαπιέται παράφορα…
Ο Βασίλης Λογοθετίδης, η Ίλια Λιβυκού, ο Μίμης Φωτόπουλος, η Σπεράντζα Βρανά, ο Ορέστης Μακρής, η Έλλη Λαμπέτη και ο Δημήτρης Χορν ξετυλίγουν το γαϊτανάκι της κάλπικης λίρας και γίνονται οι πρωταγωνιστές της πρώτης σπονδυλωτής ελληνικής ταινίας. Τότε την παρακολούθησαν 208.410 θεατές.
Σήμερα «Η κάλπικη λίρα» θεωρείται μία από τις καλύτερες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών και περιλαμβάνεται στις χίλιες καλύτερες ταινίες παγκοσμίως.
Η τελευταία ατάκα της ταινίας που ακούγεται από τον αφηγητή Δημήτρη Μυράτ; «Κάλπικη δεν είναι τελικά η λίρα σ΄ αυτή την ιστορία. Κάλπικο είναι το χρήμα».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη