Στις 28 Μαρτίου του 1969, δύο χρόνια παρά κάτι ημέρες μετά το πραξικόπημα των Συνταγματαρχών και την εγκαθίδρυση της χούντας στην Ελλάδα, ο Γιώργος Σεφέρης πήρε θέση δημόσια σπάζοντας τη σιωπή του, κατακεραυνώνοντας το καθεστώς.
Ο Γιώργος Σεφέρης φρόντισε ώστε το σύντομο κείμενο της δήλωσής του να βρει τους αποδέκτες που έπρεπε και να γίνει γνωστό ευρέως, χωρίς να μπορεί να το λογοκρίνει ή να το αποκρύψει κανείς από το καθεστώς της χούντας. Έτσι, πρώτα το ηχογράφησε, μετά το φυγάδευσε στο εξωτερικό, η δήλωση μεταδόθηκε στις 28 Μαρτίου από το ραδιόφωνο του BBC σε όλον τον κόσμο, μεταδόθηκε και στην Ελλάδα, και την επομένη, στις 29 Μαρτίου του 1969, διανεμήθηκε γραπτώς στους δημοσιογράφους. Οι περισσότεροι Έλληνες έμαθαν για τη δήλωση του Γιώργου Σεφέρη ενάντια στη χούντα τις επόμενες ημέρες από την αναδημοσίευσή της στις εφημερίδες αλλά και από την αντίδραση του καθεστώτος. «Ο κ. Σεφέρης ή Σεφεριάδης», ανακοίνωσε η χούντα μεταξύ άλλων προσβλητικών και φαιδρών, «ενεφανίσθη εις το προσκήνιον, όχι μόνο διά να θραύση τον σκληρόν κλοιόν της λησμοσύνης, αλλά διά να εκτελέση μέρος ρόλου ανατεθειμένου εις αυτόν υπό διεθνούς κυκλώματος επιβουλής κατά της Ελλάδος»…
Μετά τη δήλωση του Γιώργου Σεφέρη, ακολούθησε η έκδοση του βιβλίου, που έμεινε και αυτό στην ιστορία, με τίτλο «Δεκαοχτώ κείμενα» και τις υπογραφές μεταξύ άλλων του Δημήτρη Μαρωνίτη, του Μανόλη και της Νόρας Αναγνωστάκη, του Αλέξανδρου Κοτζιά, του Στρατή Τσίρκα, του Ρόδη Ρούφου, του Γιώργου Χειμωνά, του Τάκη Σινόπουλου. Είχε προηγηθεί δήλωση στήριξης των 18 υπέρ του Γιώργου Σεφέρη. Δήλωση η οποία κατέληγε: «Τιμούμε τον Γιώργο Σεφέρη γιατί πρώτος επισήμανε τους κινδύνους που αυξάνουν όσο παρατείνεται η σημερινή κατάσταση. Ελπίζουμε η φωνή του μεγάλου ποιητή να μην αποδειχθεί φωνή Κασσάνδρας»…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
