Στις 25 Νοεμβρίου του 1942, εκείνο το βράδυ της Τετάρτης, το φεγγάρι ήταν γεμάτο. Παγωμένος αέρας φυσούσε και πυκνό χιόνι έπεφτε στους πρόποδες της Οίτης, εκεί, κοντά στη Λαμία. Όμως όλοι ήταν στις θέσεις τους.
Οι 140 αντάρτες του Ελληνικού Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (του ΕΛΑΣ) υπό τον Άρη Βελουχιώτη και οι 58 αντάρτες του Εθνικού Δημοκρατικού Ελληνικού Συνδέσμου (του ΕΔΕΣ) υπό τον Ναπολέοντα Ζέρβα, καθώς και οι 12 Βρετανοί σαμποτέρ, ανάμεσά τους ο αλεξιπτωτιστής Θεμιστοκλής Μαρίνος και ο Κύπριος στρατιώτης με το κωδικό όνομα Γιάννης ήταν όλοι εκεί και ήταν έτοιμοι: ο καθένας στο πόστο του. Για να πραγματοποιήσουν το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη: την ανατίναξη της σιδηροδρομικής γέφυρας του Γοργοπόταμου. Του μοναδικού βασικού δρόμου που είχαν οι Γερμανοί κατακτητές ώστε να στείλουν προμήθειες και πολεμικό υλικό στον νότιο της Ελλάδας και από εκεί στη Βόρειο Αφρική, όπου βρισκόταν ο στρατάρχης των Ναζί Γιoχάνες Έρβιν Όιγκεν Ρόμελ.
Σύμφωνα με το σχέδιο, αρχηγός της επιχείρησης με την ονομασία «Χάρλινγκ» ήταν ο Βρετανός Έντι Μάγερς. Στις 11.07 δευτερόλεπτα το βράδυ της 25ης Νοεμβρίου του 1942, ξεκίνησε η επίθεση εναντίον της φρουράς της γέφυρας του Γοργοπόταμου. 100 Ιταλοί και 5 Γερμανοί στρατιώτες με βαρύ οπλισμό φυλούσαν τη γέφυρα. Μετά από δυόμισι ώρες ανταλλαγής πυροβολισμών πάνω στη γέφυρα, οι Βρετανοί σαμποτέρ είχαν τοποθετήσει τα εκρηκτικά στα θεμέλιά της. Η πρώτη ανατίναξη έγινε στη μιάμιση τη νύχτα. Ένα κομμάτι της γέφυρας έπεσε. Δεν ήταν όμως αρκετό. Στις 2.21 μετά τα μεσάνυχτα έγινε η δεύτερη έκρηξη και η γέφυρα βγήκε οριστικά εκτός λειτουργίας. Στις 4.30 τα χαράματα της 26ης Νοεμβρίου του 1942 όλοι είχαν αποχωρήσει από την περιοχή. Μία από τις σημαντικότερες δολιοφθορές του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μόλις είχε συντελεστεί. Η ανατίναξη της Γέφυρας του Γοργοπόταμου είχε περάσει ήδη στην Ιστορία.
Εκείνο το βράδυ σε εκείνη τη γέφυρα, εκτός από το πρώτο μεγάλο σαμποτάζ στην κατεχόμενη Ευρώπη, έγινε και κάτι άλλο, εξαιρετικά σπάνιο: O Έντι, ένας Εβραίος Βρετανός, o Ααρών, ένας Παλαιστίνιος Άραβας, ο Τζελάλ και ο Οσμάν, δύο Τουρκοκύπριοι από την Αρχιμανδρίτα της Πάφου, δύο Ελληνοκύπριοι, ο Γιώργος από τα Καμπιά και ο Παύλος από το Ριζοκάρπασο, ο Ναπολέων, ο αρχηγός του ΕΔΕΣ, ο Άρης, ο αρχηγός του ΕΛΑΣ, όλοι πολέμησαν για τον ίδιο σκοπό. Και ενώθηκαν κατά του Φασισμού. Γιατί, είναι αλήθεια: ό,τι και να κάνουν οι άνθρωποι, η ζωή ξέρει καλά και να υπενθυμίζει, και να εμπαίζει, και να αποκαθιστά. Δεν ξέρω, ωστόσο, τι μαθαίνουμε οι άνθρωποι από τη ζωή και από την Ιστορία…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
