Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Μεγάλωσε στην Κόρινθο, στην Κοζάνη, στη Λάρισα, στη Θεσσαλονίκη, στη Δράμα… λόγω του στρατιωτικού πατέρα του. Όταν τελείωσε το σχολείο, δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει στη ζωή του. Ήξερε μόνο πως δεν ήθελε να ξυπνάει το πρωί και να χτυπάει κάρτα σε ένα γραφείο, και ήξερε επίσης πως δεν ήθελε να φοράει κοστούμια. Μια ταινία για τη Νικαράγουα με τον Νικ Νόλτε να υποδύεται τον φωτορεπόρτερ ήταν το έναυσμα.
Την 1η Ιανουαρίου του 1989, o Γιάννης Μπεχράκης είναι 29 χρονών και υπογράφει το συμβόλαιό του με το Reuters. Τέσσερις ημέρες μετά φεύγει για την πρώτη του αποστολή. Στον πόλεμο στη Λιβύη. Φωτογραφίζει τον Καντάφι στο δρόμο και την επομένη όλες οι εφημερίδες του κόσμου έχουν πρωτοσέλιδο τις φωτογραφίες του.
Έκτοτε, και για 30 χρόνια, ο Γιάννης Μπεχράκης θα είναι παντού: από το Αφγανιστάν, το Ιράκ, το Ισραήλ, την Τσετσενία και τη Γιουγκοσλαβία, μέχρι την Ουκρανία, τον σεισμό στο Κασμίρ, την εξέγερση στην Αίγυπτο, τον πόλεμο στη Σιέρα Λεόνε… Ο Γιάννης Μπεχράκης βρέθηκε βέβαια και στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου, το 2015, όταν οι πρόσφυγες από τη Συρία, και όχι μόνο, έφταναν κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Ήταν και στα σύνορα, στην Ειδομένη, όταν επί μέρες και υπό άθλιες συνθήκες χιλιάδες πρόσφυγες στοιβάζονταν στα σύνορα προσπαθώντας να συνεχίσουν τον δρόμο τους προς τις βόρειες χώρες της Ευρώπης. Και ήταν εκεί που ο Γιάννης Μπεχράκης τράβηξε μια φωτογραφία που του έδωσε το βραβείο Πούλιτζερ. Ένας πατέρας, υπό καταρρακτώδη βροχή με την κόρη του αγκαλιά και μια σακούλα σκουπιδιών στην πλάτη…
Ο Γιάννης Μπεχράκης για 30 χρόνια ήταν τα μάτια μας όπου γραφόταν η σύγχρονη Ιστορία. Ήταν εκεί για μας, την ώρα που γραφόταν η Ιστορία. Οι φωτογραφίες του διηγήθηκαν τη φρίκη του πολέμου, την οδύνη της καταστροφής, την πίστη στη ζωή και τον αγώνα για επιβίωση. Ο Γιάννης Μπεχράκης, ένας από τους σημαντικότερους φωτογράφους της γενιάς του παγκοσμίως, έλεγε πάντα πως αποστολή του ήταν να μας δείξει τι συμβαίνει γύρω μας, ώστε κανείς πλέον να μην πει ότι «δεν ήξερε».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
