Στις 23 Ιουνίου του 2005 πέθανε ο Μανόλης Αναγνωστάκης. Ο ποιητής που έγραψε λίγο και μίλησε ακόμα λιγότερο. Αυτός που διαχώρισε τη θέση του από πολύ νωρίς: «Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος». Που αγάπησε τον λόγο μα πιο πολύ αγάπησε τη σιωπή, όταν είδε πως «Ψάχνοντας τις λέξεις άρχισε το ψέμα». Όταν κατάλαβε πως, καμιά φορά, ούτε η ποίηση αρκεί για να μιλήσει για τις δύσκολες αλήθειες: «Γιατί υποχρεωτικά να μιλήσω;»
Μα θα πει κάποιος, τι να την κάνεις την ποίηση στις μέρες μας. Ο Μανόλης Αναγνωστάκης είχε απαντήσει και σ’ αυτό: «”Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες. Κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα”. Έστω. Ανάπηρος, δείξε τα χέρια σου. Κρίνε για να κριθείς.»
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
