Στις 10 Δεκεμβρίου του 2012 ο Άλκης Αλκαίος πήρε το δάκρυ μας μαζί του και χάθηκε μες στο σκοτάδι… Αυτός, που έδωσε τα 63 του χρόνια στο ελληνικό τραγούδι. Που μας έδωσε τα ποιήματά του για να πορευόμαστε στα χρόνια, τυχεροί και πλούσιοι.
Που μας έμαθε «πώς η ανάγκη γίνεται ιστορία και πώς η ιστορία γίνεται σιωπή».
Που μας θύμισε, πάντα αγύριστο κεφάλι εκείνος, πως «αξίζει να υπάρχεις για ένα όνειρο και ας είναι η φωτιά του να σε κάψει».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
