Στις 3 Αυγούστου του 1940, γεννήθηκε στην Αθήνα (στην Καισαριανή, στα προσφυγικά), ο Αντώνης Καλογιάννης. Από μικρός άκουγε μάνα και πατέρα να τραγουδούν σμυρνέικα. Από μικρός τραγουδούσε κι εκείνος. Για να ζήσει, πουλούσε τσιγάρα, έγινε βοηθός υδραυλικού, δούλεψε σε κουρείο, και στα εννιά του έμαθε την τέχνη του τσαγκάρη. Μεγαλώνοντας, δούλευε τσαγκάρης σε εργοστάσιο στη Δεξαμενή, στο Κολωνάκι. Και μια μέρα περνούσε από ‘κει ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον άκουσε να τραγουδάει και δύο εικοσιτετράωρα μετά ο Αντώνης Καλογιάννης βρέθηκε να τραγουδάει στη Μόσχα…
Ο Αντώνης Καλογιάννης γνώρισε, τραγούδησε και έζησε πολλά και σημαντικά. Και όταν οι εποχές άλλαξαν, εκείνος συνέχισε να τραγουδάει, κάνοντας τις επιλογές που πίστευε πως δεν πρόδιδαν ούτε το κοινό που τον αγάπησε ούτε τους δημιουργούς που τον εμπιστεύτηκαν στο ξεκίνημά του ούτε, κυρίως, τον εαυτό του.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη