Στις 18 Νοεμβρίου του 1985 ένας από τους σπουδαιότερους ρεμπέτες θα φύγει από τη ζωή. Σημαντικός οργανοπαίκτης, συνθέτης και ερμηνευτής, ο Δημήτρης Γκόγκος γνωστός και ως Μπαγιαντέρας, θα γράψει με τα τραγούδια του τη δική του ιστορία πλάι τον Μάρκο Βαμβακάρη, τον Γιώργο Μπάτη, τον Ανέστη Δελιά, τον Στράτο Παγιουμτζή, τον Στέλιο Κερομύτη και τους άλλους ρεμπέτες της σχολής του Πειραιά.
Γεννημένος στον Πειραιά το 1903 ο Δημήτρης Γκόγκος είχε άλλα 21 αδέρφια. Νησιώτης στην καταγωγή (ο πατέρας του ήταν από τον Πόρο και η μητέρα του από την Ύδρα), ο μικρός Δημήτρης τα ‘παιρνε τα γράμματα, γι΄αυτό άλλωστε και εκείνη την εποχή αποφοίτησε από το Γυμνάσιο και στη συνέχεια σπούδασε ηλεκτρολόγος. Από μικρός έμαθε κιθάρα και μαντολίνο, μετά βιολί και αργότερα θα μάθει μπουζούκι και μπαγλαμά.
Το παρατσούκλι του το κέρδισε επάξια όταν διασκεύασε για λαΐκή ορχήστρα την ιταλική οπερέτα «Μπαγιαντέρα». Έκτοτε, όλοι στην πιάτσα θα τον φωνάζουν Μπαγιαντέρα… Θα γνωρίσουν τα τραγούδια του και θα τον εκτιμήσουν τόσο για το ταλέντο όσο και για τον χαρακτήρα του. Δύο μήνες μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα, ο Μπαγιαντέρας την ώρα που τραγουδάει στο πάλκο θα τυφλωθεί. Τότε γνώρισε την περιφρόνηση, αλλά δεν το έβαλε κάτω: «Έκανα το παν τότε για να τους αποδείξω το τι αξίζω. Δημιούργησα τις μεγαλύτερές μου επιτυχίες εκείνη την εποχή που τραγουδήθηκαν και τραγουδιούνται ακόμη. Δεν έπαψα ποτέ να παίζω μπουζούκι και κιθάρα, παρ’ ότι είχα χάσει το φως μου».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
