Στις 11 Μαρτίου του 1921, γεννήθηκε στο Μαρ ντελ Πλάτα της Αργεντινής, εκεί στις ακτές του Ατλαντικού, ο Άστορ Πιατσόλα. Ο άνθρωπος που έμελλε να ταυτιστεί, να αφιερωθεί, να αλλάξει αλλά και να κάνει παγκόσμιο το τάνγκο: την ψυχή της Αργεντινής.
Μοναχοπαίδι Ιταλών μεταναστών δεύτερης γενιάς, ο Άστορ Πιατσόλα βρέθηκε με την οικογένειά του στην Νέα Υόρκη όταν ήταν μόλις τεσσάρων. Στα οχτώ του έμαθε να παίζει μπαντονεόν και όταν αργότερα επέστρεψε στην Αργεντινή, μελέτησε το τάνγκο και σπούδασε μουσική δίπλα σε σπουδαίους δασκάλους. Όταν βρήκε τον μουσικό του δρόμο και τη έμπνευση, είχε ήδη βρει και ένα νέο είδος: το tango nuevo.
Διαβάζω πως στην Αργεντινή υπάρχει ένα ρητό: «Όλα μπορούν να αλλάξουν στην Αργεντινή, εκτός από το τάνγκο», λένε. Ο Άστορ Πιατσόλα, προικισμένος και μοναδικός, το άλλαξε. Καθόλου εύκολα. Όταν η μουσική του αναγνωριζόταν στην Βόρειο Αμερική και στην Ευρώπη, στην Αργεντινή τον αντιμετώπιζαν καχύποπτα και απαξιωτικά. Άλλα έτσι δεν γίνεται πάντα με τους πρωτοπόρους και τους ιδιοφυείς; Ο Άστορ Πιατσόλα επέμεινε και τα κατάφερε. Η αναγνώριση ήρθε, το αργεντίνικο τάνγκο νουέβο έγινε παγκόσμια υπόθεση και αυτός έγινε στην χώρα του “El Gran Ástor“, «ο Μέγας Άστορ», έγινε και στον κόσμο ο πιο σημαντικός συνθέτης του τάνγκο στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα.
Από το 1981 ακόμα, ο Μάνος Χατζιδάκις μας σύστησε τον Άστορ Πιατσόλα: μας τον έφερε στην Κρήτη, στο Ηράκλειο και στον Μουσικό Αύγουστο που διοργάνωσε, τον κάλεσε ξανά και το 1990, με την Ορχήστρα των Χρωμάτων στην Πάτρα και στην Αθήνα, στο Ηρώδειο. Αυτή η συναυλία του Ηρωδείου με τον Άστορ Πιατσόλα και τον Μάνο Χατζιδάκι στη σκηνή ηχογραφήθηκε. Ευτυχώς. Γιατί έμελλε να είναι η τελευταία μουσική παράσταση του Αργεντίνου μουσικού. Ο Άστορ Πιατσόλα πέθανε δύο χρόνια μετά, το 1992. Ήταν εβδομήντα ενός.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
