Στις 29 Αυγούστου του 2004 ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης, πρωταθλητής του τάε κβον ντο, πήρε το ασημένιο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Και αυτή είναι σήμερα η αφορμή για να μάθουμε λίγα περισσότερα πράγματα για έναν εξαιρετικό αθλητή, μα κυρίως για έναν αληθινά γενναίο άνθρωπο.
O Αλέξανδρος Νικολαΐδης γεννήθηκε το 1979 στη Θεσσαλονίκη και αγάπησε το τάε κβον ντο από παιδί. Διακρίθηκε, κέρδισε μετάλλια, πήρε μέρος σε Ολυμπιακούς Αγώνες, σε παγκόσμια πρωταθλήματα, αγωνίστηκε σκληρά, με πείσμα και αυταπάρνηση.
Ο Αλέξανδρος Νικολαΐδης πρόλαβε να περπατήσει δίπλα μας μόνο για 42 χρόνια. Αλλά μας έδωσε απλόχερα όλο του το μπόι και μας έκανε πανύψηλους. Μας έδωσε απλόχερα και όλη του τη δύναμη. Το ήθος, την ανθρωπιά και τη μεγαλοσύνη του. Σε συνέντευξή του είχε πει: «Ονειρεύομαι για τα παιδιά μου να γίνουν καλοί άνθρωποι, να γίνονται μια γροθιά όταν αδικείται ένας συμμαθητής τους και να τον προστατεύουν, να υπερασπίζονται τα δικαιώματα του αδύναμου, να αγκαλιάζουν τον καινούριο φίλο που είναι πρόσφυγας από τη Συρία ή την Ουκρανία. Θα ήμουν υπερήφανος αν “φορέσουν” τα μετάλλια της ανθρωπιάς και της αλληλεγγύης. Αυτά είναι τα σημαντικότερα μετάλλια της ζωής, τα άλλα είναι απλώς ύλη».
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
