Τον μακρινό Δεκέμβριο του 1914, εκεί στο Βέλγιο, την παραμονή των Χριστουγέννων, στα χαρακώματα του Δυτικού Μετώπου, στρατιώτες Γερμανοί από τη μια μεριά και στρατιώτες Άγγλοι και Γάλλοι από την άλλη, άφησαν κάτω τα τουφέκια τους, έβγαλαν διστακτικά τα κεφάλια τους από τα χαρακώματα του θανάτου και περπάτησαν για να συναντηθούν. Πλησίασαν ο ένας τον άλλον, έδωσαν τα χέρια, αντάλλαξαν ευχές, λίγες κουβέντες αλλόγλωσσες, αντάλλαξαν και μερικές ώρες ανθρώπινης συνύπαρξης.
Δειλά δειλά άρχισαν να βγαίνουν απ’ τα χαρακώματα, στην αρχή, δυο τρεις, άοπλοι φυσικά. Μετά ακολούθησαν κι άλλοι. Φώναζαν, γελούσαν, αγκαλιάζονταν, τραγουδούσαν. Αντάλλαξαν τσιγάρα, αλκοόλ, σοκολάτες. Αντάλλαξαν και γέλια χαράς. Την επόμενη ημέρα, στις 25 Δεκεμβρίου του 1914, η ανακωχή και η γιορτή συνεχίστηκε. Οι στρατιώτες έθαψαν τους νεκρούς τους, αντάλλαξαν αναμνηστικά (ό,τι είχε ο καθείς) και με μια αυτοσχέδια μπάλα, έπαιξαν ποδόσφαιρο. Γερμανοί, Άγγλοι και Γάλλοι στρατιώτες, αγνοώντας τις διαταγές των ανωτέρων τους, κατάργησαν για λίγο τον παράλογο πόλεμο.
Εκείνον τον Δεκέμβριο του 1914, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, έγινε κάτι που έμεινε στην ιστορία ως «Η ανακωχή των Χριστουγέννων». Έγινε κάτι που έμεινε χαραγμένο βαθιά στις καρδιές των στρατιωτών που το έζησαν, έμεινε και σ’ εμάς να το διαβάζουμε και να το θυμόμαστε κάθε χρόνο, μπας και κρατήσουμε μια μικρή σπίθα ελπίδας ότι οι άνθρωποι μπορούν, αν θέλουν, να σταματήσουν τον παραλογισμό του πολέμου. Ακόμα κι αν είναι στρατιώτες….
Σήμερα, έναν αιώνα και πλέον από εκείνη την ανακωχή των Χριστουγέννων στο μέτωπο του πολέμου, οι έξυπνες βόμβες και τα μη επανδρωμένα τηλεκατευθυνόμενα drones του θαυμαστού πολιτισμού μας δεν νογάνε ούτε από Χριστούγεννα ούτε από ανακωχές. Εδώ δεν νογάνε όταν βομβαρδίζουν αμάχους και σκοτώνουν σωρηδόν γυναίκες και μικρά παιδιά… Εκεί, στα χώματα που γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός. Αυτουνού τη γέννηση γιορτάζει ο δυτικός πολιτισμός μας! Είναι ο ίδιος πολιτισμός που ανάβει λαμπιόνια, στολίζει δέντρα, καταβροχθίζει γαλοπούλες, γιορτάζει την ψεύτικη ευτυχία του μπουκωμένος και καταναλώνοντας, την ώρα που φτιάχνει βόμβες για να κομματιάζει παιδικά κορμιά, να διαλύει ζωές και πατρίδες, να ισοπεδώνει χώρες για να τις ξαναχτίσει μετά βγάζοντας περισσότερα λεφτά και… εις υγείαν τον κορόιδων, ημών δηλαδή, που την επόμενη φορά θα κληρώσει για μας ο πόλεμος! Παρεμπιπτόντως, αν ακούσετε πουθενά για καμιά ανακωχή τούτες τις μέρες σε κάποιον από τους πολέμους που έχουμε γύρω μας, πείτε το και σε μας να το κάνουμε αφιέρωμα…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
