Δεν είναι η πρώτη φορά που βρέθηκα στην μπουάτ «Απανεμιά», ούτε η πρώτη φορά που είδα «ζωντανά» τον Γιώργο Μεράντζα να τραγουδά εκεί.
Κάθε φορά είναι και μια διαπίστωση ότι ο χώρος, ο ίδιος ο καλλιτέχνης και οι συνεργάτες του κάνουν κάτι σπουδαίο και μοναδικό, σε μια «μουσική συνεύρεση» που έχει γνώση, εμπειρία, ήθος, αξία, γνησιότητα, σεβασμό και αλήθεια.
Οι θαμώνες της συγκεκριμένης μπουάτ ξέρουν και γνωρίζουν καλά πού πάνε, τι θα ακούσουν και την ιστορία του χώρου αυτού.
Εξάλλου, προφανές είναι το συνοδευτικό της παράστασης που δίνει κάθε Κυριακή ο Γιώργος Μεράντζας, παρμένο από τον στίχο του Γιάννη Ρίτσου (Καπνισμένο Τσουκάλι- Χρ. Λεοντής – Ν. Ξυλούρης) (1975).
«Γιατί εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε, αδελφέ μου
απ’ τον κόσμο. Εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο»
Που δεν είναι απλά ένα ταξίδι στον χρόνο ή σε μεγάλα τραγούδια συνθετών και στιχουργών αλλά είναι παράλληλα μια πιστοποίηση ότι σε εκείνον τον μικρό χώρο που λειτουργεί από το 1964 και δεν χωράει περισσότερα από 70-80 άτομα, ο συγκεκριμένος καλλιτέχνης «περνά» από μπροστά μας την ιστορία του Ελληνικού τραγουδιού.
Εκείνο το βράδυ της Κυριακής, 26ης Νοεμβρίου 2023, άκουσα το «Σαββατόβραδο στην Καισαριανή» με τον λογοκριμένο στίχο, τις «Άπονες εξουσίες», τον «Αρχηγό» του Μάνου Λοΐζου και το «Έπεφτε βαθιά σιωπή» του Μ. Πλέσσα – Λ. Παπαδόπουλου, με μια προσωπική ιστορία όπως την αφηγήθηκε ο ίδιος ο ερμηνευτής.
Στο ρεπερτόριο του Γιώργου Μεράντζα είναι η «Θεσσαλονίκη» του Νίκου Καββαδία, ο «Τυμβωρύχος» του Κώστα Λαχά, και η «Δίκοπη ζωή» του Μάνου Ελευθερίου. Και τα τρία, συνθέσεις, φυσικά, του Θάνου Μικρούτσικου.
Κατασυγκινήθηκα όταν άκουσα το «Γράμμα» του Θωμά Μπακαλάκου. Ένα τραγούδι από το 1980 (ξεχασμένο) που ερμήνευσε η Χάρις Αλεξίου στον δίσκο «Προστάτες».
Στο ρεπερτόριο της βραδιάς «Της γερακίνας γιός» του Τσιτσάνη, η «Όμορφη πόλη» του Μίκη και του αδερφού του Γιάννη και το «Δρόμοι παλιοί» του Μανώλη Αναγνωστάκη.
Στο αποτέλεσμα το οποίο περιγράφω συντελούν τα μέγιστα οι μουσικοί που συνοδεύουν τον Γιώργο Μεράντζα. Δημήτρης Σίντος στο πιάνο, Dasho Kourti στο ακορντεόν, Δέσποινα Σπανού στο τσέλο και Βασίλης Προδρόμου στη κιθάρα.
Το συγκεκριμένο βράδυ ευτύχησα να κάθομαι στο ίδιο τραπέζι με τον συνθέτη Γιώργο Καζαντζή, ο οποίος αποδέχτηκε την πρόταση του οικοδεσπότη της βραδιάς να παίξει πιάνο και με τη συνοδεία του κιθαρίστα, ακούσαμε τον «Χειμωνανθό».
Ο Γιώργος Μεράντζας τελειώνει πάντα το πρόγραμμα του με το «Ξημερώνει» (από τον δίσκο «Ραντάρ»-1981- Μ.Θεοδωράκης – Κ.Τριπολίτης).
Ήταν γύρω στα μεσάνυχτα. Έφυγα από κει «γεμάτος» από τη μουσική εμπειρία της βραδιάς, του χώρου, του ρεπερτορίου και φυσικά της καθαρά τραγουδιστικής συμμετοχής των θαμώνων.
Ακόμα στα αυτιά μου αντηχούν οι στίχοι του τραγουδιού και αυτά που κρατώ και θυμάμαι είναι η «τροφή πνεύματος και ψυχής».
«Ο κόσμος ξημερώνει, ο κόσμος ξημερώνει
κι αυτά που απόψε κέρδισες δικά σου
κι η νύχτα αυτή που κράτησες δική σου»
Δεν υπάρχει πουθενά αλλού, άλλος χώρος εκτός από τον συγκεκριμένο να με εκφράζει τόσο πολύ.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
