O κύριος Γιαννάκης επικοινώνησε με το Κανάλι 6 επειδή προσπάθησε τρείς φορές, ανεπιτυχώς, να διασφαλίσει ότι το Υπουργείο Εργασίας ενημερώθηκε για την αλλαγή του τραπεζικού του λογαριασμού, ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να πάρει το ΕΕΕ.
Άλλη ακροάτρια περίμενε για μήνες να εγκριθεί από το Υπουργείο Υγείας για χορήγηση φαρμάκων, αφού πάσχει από κατά πλάκα σκλήρυνση, και έπρεπε να το καταγγείλει σ’ έναν ραδιοσταθμό για να λυθεί το πρόβλημα.
Ο κύριος Μιχάλης περιμένει ακόμα μια εφάπαξ χορηγία, που δινόταν στους αυτοτελώς εργαζόμενους.
Άλλος ακροατής ανέφερε ότι η σύζυγος του βρίσκεται στην Κύπρο για 20 χρόνια και για διάφορες αιτιάσεις, δεν κατάφερε ακόμα να αποκτήσει Κυπριακή υπηκοότητα.
Όλοι αυτοί και όλος ο απλός κοσμάκης δεν έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει σε «κοινωνικά δείπνα» των εκατομμυρίων. Τα χέρια τους είναι συνήθως αδειανά… αλλά δεν είναι λερωμένα. Αναζητούν κάθε μέρα μια διέξοδο. Μια νότα αισιοδοξίας για το αύριο.
Όλες αυτές οι πραγματικές ιστορίες ήλθαν στο μυαλό μου, όταν παρακολούθησα το επίμαχο ντοκιμαντέρ του Al Jazeera. Ένιωσα, βέβαια, και ανάμεικτα συναισθήματα.
Καταλάβατε τι παρακολουθήσαμε; Πρόκειται, στην ουσία, για το ξεγύμνωμα της σαπίλας, που ορίζει τις τύχες μας για δεκαετίες. Άλλωστε, ο κ. Συλλούρης, φρόντισε να περηφανευθεί ότι είναι βουλευτής εδώ και 28 χρόνια. Σπαράζει η ψυχή του καθενός, γιατί κάποιοι πουλούν στο διάβολο, μια ιθαγένεια που με τα χίλια δύο κουσούρια της… χύθηκε αίμα για να αποκτηθεί.
Βασανιστικά ερωτήματα αιωρούνται στη νήσον των αγγέλων:
- Πόσο βαθιά πρέπει κανένας να σκάψει για να εντοπιστούν όλοι εμπλεκόμενοι στα «χρυσά» διαβατήρια;
- Πόσα έγιναν και δεν έτυχε να καταγραφούν από κρυφές κάμερες;
- Πόσα «καλούδια» θα ανακαλύψουμε εάν γίνει έρευνα για τις πράξεις προηγούμενων χρόνων όσων εμπλέκονται;
- Γιατί να λύσουν χρονίζοντα προβλήματα (όπως το Κυπριακό, ας πούμε) εάν «βολεύονται» οικονομικά, με την παρούσα κατάσταση;
Όπως πάντα. Οι απαντήσεις, μας οδηγούν σε μια αόριστη έρευνα ή σε πολλές έρευνες, που συνήθως οδηγούν στο κουκούλωμα και σίγουρα δεν οδηγούν σε καταδίκες των μεγαλόσχημων.
Ποιος λοιπόν μπορεί να μας σώσει; Ποιος θα μας απαλλάξει από λογιών λογιών «μιτσοκαμμητά»; Δεν έχω απάντηση αγαπητοί μου… όσο κι αν βασανίστηκα.
Ένα παράθυρο ελπίδας, ίσως, είναι οι νέες αποκαλύψεις, που έρχονται και θα φέρουν μεγαλύτερες αναταράξεις, κατά πως λένε οι πληροφορίες. Ένα δεύτερο ψήγμα ανάσας, πριν να πνιγούμε όλοι, είναι η αντίδραση του κόσμου, η οποία, όμως, δεν θα οδηγήσει κάπου, αν συνεχίζει απλώς να εκτονώνεται μόνο στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Ποιος ξέρει, ίσως, μέσα από το μαύρο, έλθουν οι μέρες του φωτός.
Η Κική Δημουλά, άλλωστε, είχε πει κάποτε ότι «μέσα στην απόλυτη θλίψη, δυσπιστία και αμφισβήτηση μου για όλα, πιστεύω ότι δεν μπορεί… κάτι ειν’ ωραίο, κάπου είναι κρυμμένη η Ελπίδα».
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
