*Πηγή φωτογραφίας: politico.eu
«Ευλογημένοι όσοι καταδιώκονται για χάρη του δίκιου, γιατί τους νοιάζει περισσότερο το δίκιο απ’ ό,τι η ανθρώπινη μοίρα τους.
(…)
Να μη μισείς τον εχθρό σου, γιατί αν το κάνεις, γίνεσαι κατά κάποιο τρόπο σκλάβος του. Το μίσος δεν θα σε ικανοποιήσει περισσότερο απ’ όσο η γαλήνη σου.»
Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Περικοπές από ένα απόκρυφο ευαγγέλιο
Ψηλά στον έναστρο ουρανό κοίταξαν κάποτε τα παιδιά της Συρίας, προσμένοντας καλύτερες μέρες και ένα τέλος στο αιματοκύλισμα τόσων χρόνων. Πιο πριν, κάτι μωρά στο Κόσοβο κρύφτηκαν κάτω από παλιές εφημερίδες, νόμισαν πως έτσι θα σωθούν από τις βόμβες. Στο Ιράκ αναζητείται ακόμα της ειρήνης το απόμερο λιμάνι. Η πείνα άραξε για δεκαετίες σε μια γωνίτσα γης που την είπαν Λωρίδα της Γάζας… σκοτώνει ό,τι απέμεινε από ένα οργισμένο πλήθος με πέτρες κι αξίνες.
Στην Ουκρανία… όχι τώρα… χρόνια πολλά πιο πριν, θέριεψε το μίσος. Αυτή ήταν η προσταγή των αετονύχιδων με τα ματωμένα χέρια. Οι σειρήνες του πολέμου τρυπούν πάλι τ’ αυτιά σου. Σε καλούν να διαλέξεις στρατόπεδο. Πιο άδικο μεγαλόπνοο όραμα θα στηρίξεις;
Μυρίζει μπαρούτι ο κόσμος. Χασκογελά κι αναθαρρεύει ο φόβος. Και το αίμα; Το αίμα ρέει κατακόκκινο στα στήθη των οργισμένων κι άρχισε ξανά να σιγοβράζει.
Όχι. Δεν είμαι με κανέναν. Δεν θέλω να με λογιάζουν για συμμέτοχο οι σύγχρονοι βασιλείς. Δεν στρέφω το βλέμμα προς δυσμάς… ετούτοι σκόρπισαν θάνατο, έχουν στο θηκάρι νέα μαχαίρια. Μόνη υπερδύναμη η καρδιά των ανθρώπων. Όχι. Δεν κοιτώ προς ανατολάς. Δεν θα φορέσω τον μανδύα του πόνου, που επιμελώς υφαίνουν οι νέοι δυνάστες.
Δεν θέλω πόλεμο. Τόσο απλά. Παιδιάστικα ορίζω τη θέση μου. Δεν θέλω άλλες μάνες με τα παιδιά τους στην αγκάλη να τραβούν κατά τον ακανθόσπαρτο δρόμο της προσφυγιάς. Δεν θέλω κλέφτες κι αστυνόμους μες το σκοτάδι της κατοχής.
Ξέρω καλά τον πόνο ετούτο που έπνιξε και τον δικό μου τόπο. Ξέρω καλά τι πάει να πει να τρέμεις, να μιλάς μεγαλοφώνως για το δίκιο… χωρίς ακροατές. Ξέρω το τραύμα του χρόνου. Και τον χρόνο που αενάως διαιωνίζει τη λησμονιά. Τι θα πει να γελάς υποκριτικά και να προχωράς μαζί με τις πληγές σου.
Οι σοφοί αναλυτές μίλησαν: Τα δεινά που έρχονται ίσως είναι μεγαλύτερα από την περίοδο των ψυχρών ανέμων…
Ο πόλεμος ετούτος είναι ο τελευταίος… μέχρι τον επόμενο. Μέχρι το οριστικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών. Στρέφω, λοιπόν, το βλέμμα μου στο φως των ποιητών και προσεύχομαι με τις ψυχές εκατομμυρίων ταπεινών… Ειρήνη φωνάζουν τα σωθικά των ανθρώπων. Από τα πέρατα της γης κοιτούν ξανά τον ουρανό και υψώνουν ανάστημα… στο μπόι των δυνατών.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
