Τα χαράματα της 1ης Απριλίου του 1955, διαδοχικές εκρήξεις ακούστηκαν σε ολόκληρο το νησί. Ο ένοπλος απελευθερωτικός αγώνας των Κυπρίων για την αποτίναξη του αγγλικού ζυγού είχε ξεκινήσει. Η ΕΟΚΑ, η Εθνική Οργάνωσις Κυπρίων Αγωνιστών, με τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο υπεύθυνο του πολιτικού της σκέλους και με τον Γεώργιο Γρίβα, ο οποίος ανέλαβε τη στρατιωτική ηγεσία της οργάνωσης με το ψευδώνυμο Διγενής, κηρύσσει τον αγώνα ενάντια στην βρετανική αποικιοκρατία με στόχο την ένωση με την Ελλάδα.
Έγιναν επιθέσεις με εκρηκτικά και δολιοφθορές σε δημόσια κτίρια και στρατιωτικές εγκαταστάσεις στην Λάρνακα, στην Αμμόχωστο, στη Λεμεσό, στη Λάρνακα, στην Επισκοπή… Οι Άγγλοι αιφνιδιάζονται και βγάζουν στους δρόμους περιπόλους.
Ακολούθησαν τέσσερα χρόνια ηρωικού αγώνα για την απελευθέρωση του νησιού. Νέα παιδιά, σχεδόν αμούστακα, ρίχτηκαν σ’ έναν αγώνα άνισο, μα δεν τους ένοιαζε. Στο δικό τους μυαλό, αλλά κυρίως στην ψυχή τους, η ζωή τους ήταν τίποτα μπροστά στην ελευθερία.
Η Ιστορία όμως, για μία ακόμα φορά, μίλησε αλλιώς. Η διεθνής διπλωματία, η πολιτικές τακτικές και τα λάθη, οι συμφωνίες και οι προδοσίες, τα συμφέροντα και οι ολιγωρίες έτσι κι αλλιώς δεν συμβάδισαν ποτέ με τον έντιμο αγώνα των ανθρώπων για την ελευθερία και τη δικαιοσύνη.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
