Στις 14 Μαρτίου του 1957, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης ήταν 19 χρονών. Και ξεψύχησε στην αγχόνη.
«Κι όποιος θελήσει για να βρει ένα χαμένο αδελφό, ένα παλιό του φίλο, ας πάρει μιαν ανηφοριά, ας πάρει μονοπάτια να βρει τα σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά. Με την ελευθερία μαζί, μπορεί να βρει και μένα», έγραφε στους συμμαθητές του.
Γιος της Αφροδίτης και του Μιλτιάδη, ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης γεννήθηκε στην Τσάδα της επαρχίας Πάφου στις 27 Φεβρουαρίου του 1938. Από πολύ νωρίς διακρίθηκε για τις αθλητικές του επιδόσεις, καθώς επίσης και για τα ποιήματα που έγραφε. Αυτό όμως που τον έκανε να ξεχωρίζει από παιδί ήταν η αγωνιστικότητα και η πίστη του σε μια πατρίδα ελεύθερη.
Μόλις στα 15 του χρόνια κατέβασε την αγγλική σημαία από το Ιακώβειο στάδιο, κατά τις προετοιμασίες του εορτασμού της στέψης της βασίλισσας Ελισάβετ. Με τους συμμαθητές-συναγωνιστές του συμμετείχε δυναμικά σε διαδηλώσεις και ήρθε αντιμέτωπος πολλές φορές με τους Βρετανούς στρατιώτες και την αστυνομία.
Ο Ευαγόρας Παλληκαρίδης θα ενταχθεί στην ΕΟΚΑ, θα βγει στο βουνό και θα πολεμήσει για την ανεξαρτησία της πατρίδας του με τόλμη και αυταπάρνηση. Θα συλληφθεί μετά από ενέδρα, θα οδηγηθεί σε δίκη και θα καταδικαστεί σε θάνατο δι’ απαγχονισμού.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
