Αν και απέχουμε δύο μήνες και κάτι από τα Χριστούγεννα, εντούτοις εχθές είδα τα πρώτα στολίσματα. Συνήθως, το να στολίζουν πρόωρα, συμβαίνει σε καταστήματα για εμπορικούς λόγους, εντούτοις αυτό που είδα στολισμένο δεν ήταν κατάστημα, αλλά ένα σπίτι. Ένα σπίτι, μόνο του να ανυπομονεί να νιώσει αυτό το κάτι των Χριστουγέννων, στριμωγμένο ανάμεσα σε άλλα σπίτια. Σπίτια σοβαρά οριοθετημένα από τις αυστηρές κάθετες και οριζόντιες γραμμές τους και βουτηγμένα στα βιομηχανικά μουντά τους χρώματα.
Εντάξει, υπερβολή θα μου πεις. Να στολίζουν από τώρα. Αισιοδοξία(;) θα σου πω εγώ. Αν το καλοσκεφτείς μιλάμε για ανθρώπους, που κάνουν πιο μακροπρόθεσμα σχέδια απ’ όσο οι μέρες που διανύουμε μας επιτρέπουν.
Έχουμε πανδημία. Ακόμη την έχουμε. Δεν έχει φύγει. Μην κοιτάς που γυρνάμε από την άλλη προσποιούμενοι ότι δεν την ξέρουμε. Σε μια κάπως δραματοποιημένη εκδοχή του τι ζούμε, θεωρείται κάπως υπεραισιόδοξο το να θεωρείς ότι θα προλάβουμε Χριστούγεννα και φέτος. Ή τουλάχιστον όπως τα ξέρουμε. Ένα καινούργιο lockdown, μια καινούργια έξαρση κρουσμάτων, μια καινούργια πληρότητα των ΜΕΘ, ένας διψήφιος αριθμός θυμάτων. Δεν θέλει πολύ.
Οπότε κατά μία ανάγνωση αυτοί οι άνθρωποι μπορεί να θεωρηθούν από γραφικοί μέχρι υπεραισιόδοξοι. Υπάρχει όμως καμία άλλη ανάγνωση επειδή αυτή δεν μου πολυαρέσει; Βεβαίως. Αλλά και η άλλη ανάγνωση δεν είμαι πολύ σίγουρος ότι θα σου αρέσει.
Και αυτή η ανάγνωση προκύπτει αν κατανοήσουμε ότι για κάποιους ανθρώπους οι γιορτές έχουν μια ιδιαίτερη σημειολογία. Ότι αποτελούν μια σανίδα σε έναν μουντό σκούρο ωκεανό καθημερινότητας.
Φαντάσου, λοιπόν, πως το έτος είναι μια κλωστή, που ξεκινά από την πρώτη του Γενάρη και τελειώνει στις 31 του Δεκέμβρη. Και φαντάσου, επίσης, ότι οι κατά καιρούς γιορτές και ευκαιρίες για απόδραση είναι οι φωτεινές τελίτσες στην γκρίζα καταθλιπτική κατά τ’ άλλα γραμμή του χρόνου. Το Πάσχα, οι Aπόκριες, τα Χριστούγεννα, οι καλοκαιρινές διακοπές, αυτό το Halloween που μπήκε τώρα τελευταία στη ζωή μας και ό,τι άλλο ο καθένας θεωρεί «γιορτή».
Αν λοιπόν αυτή την τελίτσα χαράς και συναισθηματικής τόνωσης καταφέρει να την επιμηκύνει, αν καταφέρει από τελίτσα να την μετατρέψει σε πλατιές γραμμούλες, τότε ξεγελιέται απλά χρησιμοποιώντας ένα αθώο τέχνασμα. Ξεγελιέται ότι βιώνει μια χαρούμενη, γεμάτη χρώμα ζωή.
Οπότε δεν είναι απαραίτητο ότι κάποιος που στολίζει νωρίτερα δεν έχει την αίσθηση του χρόνου. Ούτε ότι ζει σε έναν παράλληλο μικρόκοσμο απαλλαγμένο από προβλήματα. Μπορεί να είναι απλά ένας άνθρωπος που τα προβλήματα, η καθημερινότητα, η μοναξιά (ίσως), αποτελούν συνθήκες τις οποίες δεν έχει τα εφόδια να τα αντιμετωπίσει.
Ίσως είναι ένας άνθρωπος που πιάνεται από σανίδα σε σανίδα στην πορεία του χρόνου ώστε να μείνει ζωντανός όσο περισσότερο γίνεται.
Ως εκ τούτου, ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ να έχεις από τώρα μέχρι τον Μάρτιο σου εύχομαι και αν επιθυμείς αγαπητέ ή αγαπητή μου τέντωσε ακόμα πιο πολύ την χρωματιστή σου τελεία. Και αν θες, τραβάμε και ‘μεις μαζί σου.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
