Ο Λουκιανός Κηλαηδόνης καθισμένος στο πιάνο του, κρυμμένος πίσω από τα ασημένια πυκνά μαλλιά του, πάντα μας κοιτούσε τραγουδώντας με τα πονηρά μάτια του και εκείνο το χαμόγελο με τα συνωμοτικά λακκάκια.
Γιατί ήξερε πως, κατά βάθος, καταλαβαίναμε πολύ καλά όλα αυτά που μας τραγουδούσε. Από το 1970 και μέχρι το τέλος, ο Λουκιανός Κηλαηδόνης μας τα είπε όλα – και από πολύ νωρίς. Και ήταν αυτός που με το ιστορικό πια πάρτι του στη Βουλιαγμένη, μόλις το 1983, έβγαλε τη μουσική από τα γήπεδα και τα θέατρα έξω, στους φυσικούς χώρους.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη