*Φωτογραφία: tetragwno.gr
Πάντα θαύμαζα την καλλιτεχνική πορεία του Γιώργου Μαρίνου, την αφοσίωση του σε αυτό με το οποίο καταπιανόταν, την εκφραστικότητα και την ειλικρίνεια, που πάντα τον χαρακτήριζαν, και το πολυσύνθετο ταλέντο του.
Ασχολούμενος τις τελευταίες ημέρες με το ένθετο «Μια ιστορία ένα τραγούδι», που ετοίμασα για το Κανάλι 6 -μιας και η ημερομηνία έδειχνε 18 Ιουνίου (ημέρα γέννησης του Μαρίνου)- διάβασα ξανά με προσοχή το βιογραφικό του, είδα βίντεο από τις παραστάσεις του, συνεντεύξεις, και πραγματικά συγκινήθηκα. Το τραγούδι που παρουσιάζω στο ένθετο αυτό είναι της Λίνας Νικολακοπούλου και Σταμάτη Κραουνάκη με τίτλο «Παιδικά Παιγνίδια».
Για ακόμα μια φορά, ένιωσα πόσο σπουδαίους καλλιτέχνες έχει να επιδείξει η Ελλάδα, και συνειδητοποίησα ξανά πόσο μοναδικοί είναι κάποιοι -ο καθένας στο είδος του- όπως ο Γιώργος Μαρίνος. Ξεχώρισε γιατί υπηρέτησε με πάθος την τέχνη του τραγουδιού, της υποκριτικής, του χορού και συνδυάζοντας και τα τρία κατάφερε να διασκεδάζει με έναν μοναδικό τρόπο τους θαμώνες εκεί που εμφανιζόταν.
O Γιώργος Μαρίνος ήταν ο πρώτος «σόουμαν» της Ελλάδας, ο άνθρωπος που με τα σκετς, τις καυστικές ατάκες και τις μιμήσεις, προκαλούσε γέλιο και σατίριζε τα κακώς κείμενα της ελληνικής κοινωνίας.
Ο Γιώργος Μαρίνος είναι ένας αληθινός καλλιτέχνης. Γεννήθηκε στις 18 Ιουνίου του 1939 στο Βοτανικό στην Αθήνα. Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν μόλις ενός έτους και μεγάλωσε με τη μητέρα του, Βασιλική. Ο πατέρας του, Αλέξανδρος, έλειπε από την παιδική του ηλικία, καθώς ήταν εξόριστος στη Μακρόνησο. Τον είδε για πρώτη φορά, όταν ήταν 12 χρόνων.
Οι γονείς του ήθελαν να γίνει πολιτικός μηχανικός ή αρχιτέκτονας όπως ήταν ο πατέρας του, άλλωστε είχε κλίση στα μαθηματικά. Εκείνος όμως, ανήλικος ακόμη, έδωσε κρυφά εξετάσεις στη σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Το 1962, δευτεροετής στο Εθνικό, έπαιξε στην «Οδό Ονείρων» του Μάνου Χατζιδάκι, μαζί με το Δημήτρη Χορν, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τη Μάρω Κοντού και άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες. Ερμήνευσε το ομώνυμο τραγούδι, γνωστό και ως «Κάθε Κήπος έχει μια φωλιά για τα πουλιά». Από τότε ξεκινά την πετυχημένη του καριέρα στο θέατρο, αλλά και τις μπουάτ της εποχής.
Παράλληλα, πραγματοποίησε μερικές εμφανίσεις και στο σινεμά, όπως λ.χ. στην ταινία του Ίωνα Νταϊφα “Τρίτος Δρόμος”, με πρωταγωνίστρια τη Μάρω Κοντού. Συνδυάζοντας την υποκριτική και το τραγούδι, παρουσίασε για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα διαφορετικό είδος διασκέδασης που αποτελείτο από πρόζα, σάτιρα, χορό και τραγούδι. Ουρές σχηματίζονταν κάθε βράδυ στην Πλάκα, στη «Μέδουσα», όπου εμφανιζόταν για σχεδόν 20 χρόνια (1973-1992). Συνεργάστηκε με το Δ. Δανίκα επί σειρά ετών, ενώ στίχους του έχουν γράψει η Λ. Νικολακοπούλου, ο Δ. Ιατρόπουλος, ο Στ. Κραουνάκης, η Νινή Ζαχά. Είχε στενή φιλία με το Μάνο Χατζιδάκι και το Νίκο Γκάτσο.
Γράφοντας το άρθρο αυτό, βλέποντας κι ακούγοντας τον Γιώργο Μαρίνο (μέσα από βίντεο), «συνάντησα» ένα τραγούδι το οποίο σας προτείνω να ακούσετε. «Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα» (www.youtube.com/watch?v=udd6a4upaVw).
Ανεβάζοντας το βίντεο αυτό, ο Γιώργος Παπαστεφάνου σημειώνει: «Η μοναξιά τού καλλιτέχνη όταν σβήνουνε τα φώτα, ήταν από τότε, ένα θέμα. Γι’ αυτό κλείναμε έτσι την αστραφτερή «Μουσική βραδιά», που είχαμε αφιερώσει στον Γιώργο Μαρίνο τον Μάρτιο τού 1976. «Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα, η αίθουσα τούτη θ’ αδειάσει και κει στα τραπέζια τα πρώτα, θα ’ρθει η ερημιά να κουρνιάσει».
Ακόμα τότε βέβαια ο Γιώργος Μαρίνος έλαμπε πάνω στην πίστα και κανείς μας δεν φανταζόταν τον επίλογο που θα τού έγραφε η ίδια η ζωή. Στο στέκι του, τη «Μέδουσα» είχαμε κάνει τα περισσότερα γυρίσματα και ο Νίκος Δανίκας, που είχε την μουσική επιμέλεια και συνόδευε με την ορχήστρα του τον Γιώργο, είχε ντύσει με μουσική τους στίχους τού Λευτέρη Παπαδόπουλου. «Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα, κανείς δεν θα μείνει εδώ γύρω κι εγώ μοναχός μου σαν πρώτα, σε κάποια καρέκλα θα γείρω».
Αυτή η εκπομπή παραμένει από τις αγαπημένες μου. Και πάντα μεγάλη είναι η αγάπη μου και απέραντος ο θαυμασμός μου για τον Γιώργο. Την τηλεσκηνοθεσία της εκπομπής είχε αναλάβει η Μίκα Ζαχαροπούλου και τη διεύθυνση παραγωγής η Κατερίνα Κατωτάκη.
Aν και σας προτρέπω να ακούσετε το τραγούδι μέσα από το πιο πάνω link, γράφω και τους στίχους:
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
ο θυρωρός μας δίπλα στην πόρτα
χαμογελά στην πελατεία.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία.
Ο Γιάννης, ο Πέτρος κι η Γιώτα
γαρδένιες, τραγούδια κι αστεία.
Κουβέντες στην τύχη για κάποιον Μαρίνο
που κάνει τον κλόουν και το θεατρίνο
Και πάλι τραγούδια μαζί με φιλιά
στους δρόμους, στα πάρκα, σε κάποια σκαλιά.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
πεντ’ – έξι γκαρσόνια στη ρότα
που βγάζει γραμμή στα Χαυτεία.
Ταξί μοιρασμένο στα πέντε, στα έξι
τσιγάρο φαρμάκι και ούτε μια λέξη.
Μονάχα ένα “γεια σου” κοντά στο πρωί
τι όμορφο πράγμα που είν’ η ζωή.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η αίθουσα τούτη θα αδειάσει
κι εκεί στα τραπέζια τα πρώτα
θα ‘ρθει η ερημιά να κουρνιάσει.
Και τότε εγώ ο θεατρίνος, ο κλόουν κι ο τραγουδιστής
στο καμαρίνι θα κουρνιάσω, ίδιος φονιάς, ίδιος ληστής.
Μπογιές και κρέμες και καθρέφτες
και κόσμος γύρω μου σωρό
“μπράβο σας, είσαστε αρτίστας”
ήρθα για να σας συγχαρώ.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
κανείς δε θα μείνει εδώ γύρω
κι εγώ μοναχός μου όπως πρώτα
σε κάποια καρέκλα θα γύρω
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
κι εγώ ο πολύς, ο σπουδαίος
θα φύγω απ’ την πίσω την πόρτα
σκυφτός, σιωπηλός, τελευταίος.
Προσμένοντας να ‘ρθει και πάλι η νύχτα και πάλι
να ανάψουν τα φώτα, ν’ αρχίσει η ζάλη
να νιώσω στο πάλκο, πως είμαι ένα κάτι
κι ας πάω να πλαγιάσω σ’ ένα άδειο κρεβάτι.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα
η νύχτα θα βρει την πλατεία
μα σαν θα διαβείτε την πόρτα
μην πείτε πως το ‘λεγα αστεία.
Δεν ξέρετε τι είναι σκιά και σκοτάδι
μετά από τον ήλιο, μετά από το χάδι.
Δεν ξέρετε αλήθεια πόσο είναι φτωχοί
αυτοί που τα φώτα τους δίνουν ψυχή.
Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα…
Θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ένα τραγούδι με έκανε να κλάψω, να νοσταλγήσω, να θυμηθώ, να αναπολήσω, να πω «μπράβο» στους δημιουργούς του, να θαυμάσω τον ερμηνευτή.
Το «Σε λίγο θα σβήσουν τα φώτα» με κατασυγκίνησε.
Ένα τραγούδι σε μια μοναδική κι αξεπέραστη ερμηνεία από τον Γιώργο Μαρίνο. Με μια άρθρωση και μια έκφραση από μόνη της, ένα θαύμα! Μια σκηνή τριών λεπτών σ έναν ρόλο ολοκληρωτικά κι αποκλειστικά δικό του.
* Με πληροφορίες, για το βιογραφικό του Γ. Μαρίνου, από τη Βικιπαίδεια – Ηλεκτρονική Εγκυκλοπαίδεια
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
