Στην παγωμένη Ισλανδία η εκκλησία αποφάσισε να κάνει καμπάνια για να προσελκύσει νέους να συμμετέχουν στο κατηχητικό. Η καμπάνια ξεκίνησε με μια παιδικής διάθεσης ζωγραφιά, που έδειχνε τον Χριστό βαμμένο, με στήθος, να φοράει φόρεμα λευκό και να χορεύει κάτω από ένα ουράνιο τόξο. Ένας trans χαρούμενος Χριστός. Μπορείτε να τη βρείτε στο διαδίκτυο, έγινε viral είδηση.
Εννοείται ότι σηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων από το ποίμνιο και η ζωγραφιά αποσύρθηκε, ΑΛΛΑ…
Και εκεί ξεκινάει το καλό, η σκέψη και ο διάλογος.
Η εκκλησία απολογήθηκε αρχικά αν πρόσβαλε κόσμο η ζωγραφιά, εξηγώντας την ίδια στιγμή ότι ο Χριστός είναι οκ να είναι τρανς, γκέι, περιβαλλοντιστής και ό,τι άλλο. Στη συνέχεια, η εκκλησία είπε ότι ο καλλιτέχνης που έφτιαξε το σκίτσο θα κάνει και αλλά σχέδια συνεχίζοντας την καμπάνια με άλλες μορφές, που μπορεί να έχει ο Χριστός.
Ένα το κρατούμενο. Κανείς δεν έχασε την δουλειά του.
Στη μεγαλύτερη εικόνα τώρα. Η εκκλησία απολογήθηκε εν μέρει, δείχνοντας τον δρόμο για εποικοδομητικό διάλογο, για σεβασμό προς όλες τις πλευρές. Βγήκε η εκκλησία, επαναλαμβάνω, και είπε συγγνώμη. Ανθρώπινα, ειλικρινά, συγνώμη. Τι ωραία κάποτε να λένε οι εξουσίες συγγνώμη: «Εδώ κάναμε λάθος. Θα το φτιάξουμε. Θα σας εξηγήσουμε». Τι ανακούφιση θα πρόσφερε, αν αποκτούσε τέτοιοι πρόσωπο η εκκλησία μας και οι εκπρόσωποι της, ας πούμε.
Δύο τα κρατούμενα, η εκκλησία μπορεί καμία φορά να ζητά συγνώμη.
Το πιο σημαντικό στοιχείο, όμως, της καμπάνιας αυτής, ήταν η ανακούφιση που θέλησε να δώσει στα παιδιά που απευθυνόταν, το μήνυμα που ήθελε να στείλει στις οικογένειες τους, αλλά και στην κοινωνία ολόκληρη. Στα παιδιά που θέλουν να έχουν στήθος, που αγαπούν άτομα του ίδιου φύλου, που θέλουν να είναι αποδεκτοί απ’ όλους. Ακόμα και από την εκκλησία.
Τρίτον το κρατούμενο, η εκκλησία (της Ισλανδίας πάντα) ήθελε και προσπάθησε να στείλει ένα μήνυμα αποδοχής.
Ποτέ δεν σκεφτήκαμε ότι μεγαλώνοντας σε μια θρησκόληπτη κοινωνία, με την αμαρτία να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο ότι αυτά τα αγόρια και κορίτσια ένιωθαν αμαρτωλά, μιάσματα, ότι δεν ήταν αποδεκτά από την Εκκλησία από τον Χριστό, από τον Θεό.
Δυστυχώς, οι θρησκείες απευθύνονται στον λευκό, στρέιτ, αλάνθαστο άνθρωπο, καθαρό από αμαρτίες και πταίσματα. Αλλά, ακόμα κι αν απαλλαγείς από τις αμαρτίες και τα πταίσματα τι γίνεται με τα σαρκικά πάθη, που μας συντροφεύουν μια ζωή; Δεν είναι καιρός να νιώσουν και αυτά τα παιδιά ότι η εκκλησία έχει θέσεις για όλους;
Ακραίες συμπεριφορές θα μου πεις, προσβλητικές διαφημίσεις και ζωγραφιές που θίγουν και ενίοτε πληγώνουν. Το καταλαβαίνω. Στα άκρα, όμως, πρέπει να φτάσουμε για λίγο για να ακουστεί και αυτή η φωνή. Η φωνή της ανεκτικότητας.
Γιατί μπορεί να είναι το παιδί μου. Μπορεί να είναι το παιδί σου. Δεν έρχονται τα παιδιά με συγκεκριμένες προδιαγραφές. Έρχονται να χαράξουν τον δρόμο τους, να μας εκπλήξουν, να μας συναρπάσουν, όχι γιατί θα ακολουθήσουν ένα συγκεκριμένο δρόμο, αλλά τον δικό τους τον μοναδικό. Και την ώρα που θα ζητήσω να δεχτούν το δικό μου το παιδί, πώς θα το κάνω αν δεν έχω φωνάξει για όλα τα παιδιά; Πώς θα ζητήσω ανεκτικότητα, αν δεν είμαι ανεκτικός σήμερα στο όμορφο κορίτσι με τη μαντίλα στο σχολείο, στο αγόρι που αγαπά τα φορέματα, στο κορίτσι που αγαπά τη φίλη της.
Και μην νομίζετε ότι δεν θα μας συμβεί. Όλοι κάποια στιγμή χρειαζόμαστε κατανόηση και αποδοχή από το κοινωνικό μας περιβάλλον. Δεν είμαστε άτρωτοι, ούτε ζούμε μόνοι. Δεν είμαστε τέλειοι, ούτε μπορούμε να είμαστε. Ας είμαστε διαβασμένοι, ανεκτικοί και με κατανόηση. Και σιγά-σιγά θα τα βρούμε. Και ας επιλέξουμε να πούμε μια όμορφη κουβέντα σε αυτόν που την έχει ανάγκη σήμερα και θα ακούσουμε και εμείς μία όταν όλα φαίνονται να στέκονται απέναντι μας και στις επιλογές μας.
Τι νόημα έχει να εύχεσαι αρρώστια σε αυτόν που διαφωνείς. Άλλωστε, τίποτα δεν μπορεί να μας προσβάλει αν αυτό που πρεσβεύουμε μέσα μας είναι εδραιωμένο και το πιστεύουμε με όλη μας την ψυχή. Αν πεθάνει ο καλλιτέχνης θα δικαιωθώ και θα αποκατασταθεί το μέσα μου; Χλωμό. Απλώς θα ψάξω τον επόμενο στόχο.
What if God was one of us σήμερα; Θα ευχόταν αρρώστιες ή θα χόρευε κάτω από ένα ουράνιο τόξο; Η απάντηση μέσα μας.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
