10. Gary Kemp – This Destination
Ο κύριος συνθέτης των Spandau Ballet και η κύρια φωνή των Nick Mason’s Saucerful of Secrets μας πρόσφερε ένα ύπεροχο, αρκετά προσωπικό σόλο album με μερικές από τις καλύτερες μελωδίες που μας πρόσφερε ποτέ ο συνθέτης!
9. Steven Wilson – The Overview
Ένας μοντέρνος progressive rock δίσκος παραδομένος με τον κλασικό τρόπο των δύο πλευρών βινυλίου με μια μεγάλη σουίτα στην κάθε πλευρά, από τον πιο ειδικό του είδους, ηγέτη των Porcupine Tree, Steven Wilson ο οποίος γράφει για την αίσθηση που έχουν οι αστροναύτες όταν βλέπουν τη γη από μακρυά και την ανάλογη προοπτική της καθημερινότητας του κάθε ανθρώπου.
8. King Gizzard and the Lizard Wizard – Phantom Island
Ένα από τα πιο δραστήρια συγκροτήματα της Αυστραλίας, όχι μόνο με τους αριθμούς δίσκων που βγάζουν κάθε χρόνο αλλά και με τις αλλαγές ύφους που έχουν με τον κάθε δίσκο. Αυτή τη φορά μας προσφέρουν έναν ήχο δεκαετίας του ’70 με επιρροές μέχρι και από progressive rock που ξάφνιασαν θετικά και τους θιασώτες του κλασικού rock.
7. BC Camplight – A Sober Conversation
Ο Αμερικανός κάτοικος του Manchester στην Αγγλία, Brian Christinzio, γνωστός ως BC Camplight που συνεχίζει την παράδοση του καλλιτέχνη να μετατρέπει προσωπικές δυσκολίες και τραύματα σε τέχνη, με έντονο συναισθηματικό βάθος αλλά και χιουμοριστική διάθεση. Σε ένα τραγούδι, μαζί με τον Christinzio τραγουδά η Abigail Morris από τους Last Dinner Party.
6. The Divine Comedy – Rainy Sunday Afternoon
Το Rainy Sunday Afternoon είναι το δέκατο τρίτο στούντιο album των The Divine Comedy, δηλαδή του Βορειοϊρλανδού Neil Hannon, μια ώριμη, μελαγχολική δουλειά, ηχογραφημένη στα Abbey Road Studios (στο Λονδίνο) και Sonic Studios (στο Δουβλίνο), με έντονο chamber pop και orchestral pop ύφος. Πρόκειται, ίσως για το καλύτερο μέχρι σήμερα album του βετεράνου τραγουδοποιού.
5. The Autumn Defense – Here and Nowhere
Ένα κλιμάκιο του συγκροτήματος Wilco που δεν περιλαμβάνει τον ηγέτη-τραγουδιστή Jeff Tweedy αλλά τους John Stirratt και Pat Sansome, οι οποίοι ως Autumn Defense επιστρέφουν μετά από 10 χρόνια στο ίδιο στυλ με τότε, κάνοντας κυρίως όμορφη ακουστική κλασική ροκ μπαλάντα. Ο ήχος των Autumn Defense ήταν ανέκαθεν περισσότερο West Coast παρά alt-country, και συγκρίνεται με τους Beach Boys, τους Byrds και τους Love με τις αλάθητες αρμονίες και τις ελαφρές ενορχηστρώσεις.
4. Pulp – More
Οι Pulp επέστρεψαν φέτος μετά από 24 χρόνια και το More δεν είναι απλώς μια επιστροφή· είναι μια αναγέννηση για τους Pulp. Με φρέσκο υλικό, αλλά και αναφορές στο παρελθόν, το album λειτουργεί σαν γέφυρα ανάμεσα στη χρυσή εποχή του britpop και στο σήμερα. Είναι αφιερωμένο στον Steve Mackey, τον μπασίστα του συγκροτήματος που πέθανε το 2023, κάτι που του δίνει ιδιαίτερο συναισθηματικό βάρος.
3. Doves – Constellations for the Lonely
Πρόκειται για έναν δίσκο με έντονα σκοτεινή ατμόσφαιρα, αλλά και στιγμές ελπίδας, που αντανακλά τις δυσκολίες και τις αναζητήσεις της μπάντας τα τελευταία χρόνια. Ο τραγουδιστής/μπασίστας Jimi Goodwin αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα ψυχικής υγείας και εξάρτησης μετά το The Universal Want, γεγονός που οδήγησε σε ακύρωση της περιοδείας του 2020–21. Το νέο album γράφτηκε μέσα σε αυτήν την περίοδο αβεβαιότητας, με τον Goodwin να συμμετέχει στις ηχογραφήσεις αλλά να απέχει από την περιοδεία. Σε κάποια τραγούδια επίσης τραγουδά πρώτη φωνή ο κιθαρίστας Jez Williams, όπως στην επιτυχία Cold Dreaming.
2. Alan Sparhawk – With Trampled by Turtles
Μετά χαμό της συζύγου του Mimi Parker και τον τερματισμό του συγκροτήματος Low, ο Alan Sparhawk έρχεται με ένα δεύτερο σόλο album, εντελώς διαφορετικό από το πρώτο στο οποίο πειραματίστηκε με ηλεκτρονικούς ήχους και τη βαριά επεξεργασία της φωνής του. Το album του ’25 είναι πιο αγνό, οργανικό και συμμετέχει μαζί του το bluegrass folk συγκρότημα, Trampled by Turtles.
1. These New Puritans – Crooked Wing
Το Crooked Wing των These New Puritans των δίδυμων αδελφών Jack και George Barnett είναι μια από τις πιο φιλόδοξες και ατμοσφαιρικές δουλειές τους μέχρι σήμερα, και κυκλοφόρησε στις 23 Μαΐου 2025. Το album κινείται σε ένα υβρίδιο post rock υφής, σκοτεινής, τελετουργικής pop και πειραματικών υφών με «ασυνήθιστα» όργανα και field recordings. Οι These New Puritans πάντα έτειναν προς το avant garde, αλλά εδώ το κάνουν με έναν πιο συναισθηματικό, σχεδόν μυστικιστικό τρόπο. Οι συνθέσεις είναι μεγάλες, ατμοσφαιρικές, με έντονη χρήση πιάνου, καμπάνων και χορωδιακών στοιχείων.