Στις 3 Δεκεμβρίου του 1911 γεννήθηκε στο Μιλάνο ένας συνθέτης που έμελλε να μας δώσει μουσικές εξαίσιες, κάποιοι λένε και αιώνιες.
Ο Giovanni Rota Rinaldi, ο συνθέτης που όλοι εμείς μάθαμε πολύ αργότερα ως Νίνο Ρότα, από μουσική οικογένεια, βρέθηκε από μικρός στα ωδεία, και στα 11 του χρόνια είχε ήδη συνθέσει το πρώτο του ορατόριο.
Ο Νίνο Ρότα βρέθηκε να σπουδάζει με υποτροφία ως εξαιρετικό ταλέντο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής όπου γνωρίζει νέα μουσικά είδη και συνθέτες που θα του ανοίξουν ορίζοντες. Επιστρέφοντας στην πατρίδα του θα εργαστεί ως καθηγητής στο μουσικό σχολείο του Τάραντα και στο Ωδείο του Μπάρι, και θα συνθέτει έργα για πιάνο και μουσικές δωματίου. Το 1933, στα 22 του χρόνια, ο Νίνο Ρότα θα γράψει την πρώτη του κινηματογραφική μουσική για την ταινία «Treno popolare». Η ταινία θα σημειώσει παταγώδη αποτυχία και ο Νίνο Ρότα τότε μάλλον δεν φανταζόταν ότι έπρεπε να περάσουν σχεδόν 20 χρόνια για να συναντήσει τον άνθρωπο με τον οποίο θα ταύτιζε το όνομά του, κυρίως όμως τις μουσικές του. Το 1952 ο Νίνο Ρότα συνεργάζεται για πρώτη φορά με τον Φεντερίκο Φελίνι και ξεκινούν οι δυο τους να γράφουν ιστορία.
Ο Φεντερίκο Φελίνι, μετά τον θάνατο του Νίνο Ρότα, σκηνοθέτησε μερικές ταινίες ακόμα. Διαβάζω πως είχε πει: «Είχα τρεις τέλειους συνεργάτες: τον Βέρντι, τον Ροσίνι και τον Μπελίνι. Αλλά κανένας τους δεν συγκρινόταν με τον Νίνο».
Τις κινηματογραφικές μουσικές του Νίνο Ρότα θα τις βρούμε και σε πολλές άλλες ταινίες, όμως η «Ιστορία έρωτα και αναρχίας» της Λίνα Βερτμίλερ και, βέβαια, «Ο νονός» του Φράνσις Φορντ Κόπολα μας έδωσαν αριστουργήματα.
Ο Νίνο Ρότα, στα 68 χρόνια που περπάτησε σ’ αυτή τη Γη, έγραψε 170 μουσικές για τον κινηματογράφο, 4 συμφωνίες, 11 όπερες, 9 κονσέρτα, 23 μπαλέτα και πολλές μουσικές δωματίου. Επί 28 χρόνια χρωμάτιζε με τις νότες του όλες τις ταινίες του Φεντερίκο Φελίνι. Έγιναν οι δυο τους ποιητές εικόνων και ήχων, έφτιαξαν για μας ένα ξεχωριστό σύμπαν, κινηματογραφικό και μουσικό, όπου ένας καινούργιος κόσμος ανοίχτηκε μπροστά μας.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη