Τον Οκτώβριο του 1973 στις προθήκες των δισκοπωλείων βρέθηκε ένας εσπερινός, βυζαντινός και κεντημένος. Στο εξώφυλλο του δίσκου, με γράμματα βυζαντινότροπα διαβάζουμε τα ονόματα του Απόστολου Καλδάρα και του Λευτέρη Παπαδόπουλου, διαβάζουμε και τον τίτλο: «Βυζαντινός εσπερινός». Με γράμματα πορφυρά. Ένα μικρό διακοσμητικό μοτίβο μεσολαβεί, παρμένο λες από τα ΄κείνα τα κεντήματα των γιαγιάδων μας, και ακολουθούν δύο ακόμη κεντημένα ονόματα: Γιώργος Νταλάρας, Χάρις Αλεξίου. Όλα αυτά πάνω σε χοντρό ύφασμα λινό, κεντημένα όπως αναγράφεται στον δίσκο από τη Ρούλα Μάτσα. Βλέποντας αυτό το εξώφυλλο, αμέσως καταλαβαίνεις ότι εδώ κάτι ξεχωριστό συμβαίνει. Κάτι που έρχεται από τα περασμένα χρόνια, από την μακρά παράδοσή μας, έρχεται για να σμίξει με το σήμερα. Το σήμερα βέβαια του… τότε: του 1973, της χρονιάς που κυκλοφόρησε ο δίσκος. Το σμίξιμο όμως είναι στις μουσικές και κρατάει ακόμα.
Στον «Βυζαντινό εσπερινό» τραγουδάμε, κι ας μην το ξέρουμε, σε ρυθμούς και δρόμους που για αιώνες και αιώνες οι άνθρωποι έπαιζαν στις αρχαίες λύρες τους, στο ούτι και στο λαούτο, στον ταμπουρά και στο σαντούρι, κρατάμε το νήμα του μουσικού μας πολιτισμού και της παράδοσης, του δημοτικού και του λαϊκού μας τραγουδιού.
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο οποίος υπογράφει τους στίχους των 11 τραγουδιών του δίσκου, σε άρθρο του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ το 2012, μεταξύ άλλων γράφει: Ο «Βυζαντινός Εσπερινός» είναι ένα σπουδαίο ντοκουμέντο πάνω στους δρόμους του λαϊκού τραγουδιού. Πιστεύω ότι από την άποψη της μουσικής είναι ένα ιστορικό έργο. Γιατί καθένα από τα δώδεκα κομμάτια του είναι γραμμένο σε διαφορετική κλίμακα (δρόμο). Έτσι, όποιος έχει αυτό τον δίσκο έχει στη διάθεσή του και όλους τους δρόμους του λαϊκού τραγουδιού: πουθενά αλλού δεν βρίσκονται συγκεντρωμένοι! Πρέπει να ακούσει κάποιος εκατοντάδες τραγούδια, για να μαζέψει σπέρματά τους από ‘δώ κι από ‘κεί!.
Ο Απόστολος Καλδάρας γράφει στο εσώφυλλο του δίσκου πως ο Γιώργος Νταλάρας και η Χάρις Αλεξίου σ’ αυτό το έργο δώσανε τον καλύτερο τους εαυτό, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος το 2012 στα ΝΕΑ γράφει: «Πρέπει να πω ότι κουράστηκα πολύ να φέρω εις πέρας το έργο μου, γιατί ο Καλδάρας ήταν βασανιστικός στο θέμα των στίχων και, τέλος, εμείς εκτός από όλα τα άλλα, απ΄ αυτόν τον δίσκο μάθαμε όλοι τι είναι ο νταγερές, ή νταχαρές ή νταϊρές. Τραγουδήσαμε μαζί με τη Χαρούλα και μάθαμε ότι είναι ένα μεγάλο ντέφι.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη