Στις 13 Φεβρουαρίου του 1970, διαβάζω πως περισσότεροι από 300 Αμερικανοί διανοούμενοι και καλλιτέχνες ζήτησαν την απελευθέρωση του Μίκη Θεοδωράκη, ο οποίος ήταν κρατούμενος της χούντας στο στρατόπεδο εκτοπισμένων Ωρωπού.
Άνθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών ανάμεσά τους ο Άρθουρ Μίλερ, ο Λώρενς Ολίβιε, ο Υβ Μοντάν, ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς, αλλά και ο Παγκόσμιος Σύνδεσμος Ενεργειών που είχε δημιουργηθεί για την Απελευθέρωση του Μίκη Θεοδωράκη, όλοι τους πίεζαν τη χούντα των Συνταγματαρχών να απελευθερώσει τους πολιτικούς κρατούμενους. Σε διάγγελμά του, ο Ντμίτρι Σοστακόβιτς καλούσε «συνθέτες, συγγραφείς, ζωγράφους, ηθοποιούς όλων των χωρών, των οποίων ο λόγος έχει βαρύτητα και κύρος στους λαούς και στις κυβερνήσεις τους», όπως έγραφε ο διάσημος Ρώσος συνθέτης, καλούσε όλους όσοι αγαπούν την ποίηση, τη μουσική την τέχνη και την ελευθερία, να υψώσουν τη φωνή τους για την τέχνη και την ελευθερία του Μίκη Θεοδωράκη. Ο οποίος βρέθηκε στις φυλακές Ωρωπού, αυτές που η χούντα είχε μετατρέψει σε στρατόπεδο συγκέντρωσης αντιφρονούντων, βρέθηκε εκεί ο Μίκης Θεοδωράκης από τις 19 Οκτωβρίου του 1969 έως τις 13 Απριλίου του 1970. Και εκεί ήταν που, εκτός των άλλων, έγραψε και τα δύο τραγούδια για τον Ωρωπό που όλοι ξέρουμε και έχουμε τραγουδήσει…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
