Τον Ιανουάριο του 1966, «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο». Και στους κινηματογράφους έκανε πρεμιέρα μια ασπρόμαυρη ταινία που μισόν αιώνα αργότερα έμελλε να χαρακτηριστεί ως μία από τις 5 κορυφαίες ελληνικές ταινίες όλων των εποχών. Το ελληνικό γουέστερν που ήταν υποψήφιο για Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας, με σενάριο του Νίκου Φώσκολου και σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη άφησε εποχή και έγραψε ιστορία.
Μέσα σε 135 λεπτά, στους σκοτεινόχρωμους βράχους των Μετεώρων και στα χωράφια του θεσσαλικού κάμπου, ο Νίκος Κούρκουλος, η Μαίρη Χρονοπούλου, ο Γιάννης Βόγλης, ο Φαίδων Γεωργίτσης, ο Άγγελος Αντωνόπουλος, ο Αθηνόδωρος Προύσαλης, ο Νότης Περγιάλης, ο Μάνος Κατράκης, πολλοί ακόμα σημαντικοί ηθοποιοί της εποχής και 120 κομπάρσοι από τα χωριά της περιοχής των Τρικάλων, όλοι αυτοί διηγούνται τη σύγκρουση ανάμεσα στους τσιφλικάδες και τους κολίγους στις αρχές του 20ου αιώνα, διηγούνται τις διεκδικήσεις των ακτημόνων κόντρα στην εκμετάλλευσή τους από τους γαιοκτήμονες. Μόλις λίγα χρόνια πριν την εξέγερση του Κιλελέρ και του αιτήματος για τη διανομή της Γης σε εκείνους που την καλλιεργούν.
Τα γυρίσματα της ταινίας «Το χώμα βάφτηκε κόκκινο» κράτησαν 5 μήνες, από τον Μάιο μέχρι και τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1965. Το 90% των πλάνων ήταν εξωτερικά, σε φυσικούς χώρους, κάτω από τον ήλιο της Θεσσαλικής Γης. Οι περισσότερες σκηνές γυρίστηκαν στην Πατουλιά, ένα μικρό χωριό έξω από τα Τρίκαλα, εκεί όπου υπήρχε και το περίφημο κονάκι της οικογένειας Ζουρνατζή, χτισμένο το 1903. Το αρχοντικό σώζεται μέχρι σήμερα και στην ταινία ήταν το σπίτι του τσιφλικά Χορμόβα, δηλαδή του Μάνου Κατράκη, και των 2 γιων του, του Ρήγα και του Οδυσσέα, δηλαδή του Νίκου Κούρκουλου του και Γιάννη Βόγλη, ο οποίος σε εφημερίδα της εποχής και σε συνέντευξή του είχε πει: «Πιστεύω ότι το σενάριο είναι πολύ σωστό διότι είναι ελληνικό και κινείται σε μια περιοχή προς την οποία πρέπει να στραφεί ο ελληνικός κινηματογράφος και όχι στις απομιμήσεις των ξένων θεμάτων. Ο ελληνικός λαός είναι πλούσιος και αστείρευτη πηγή για ωραίες ελληνικές ταινίες. Αυτό το θέμα έχει το μεγαλείο του. Είμαι ενθουσιασμένος από το ρόλο μου».
Τα πλάνα του Βασίλη Γεωργιάδη είναι εξαιρετικά. Η φωτογραφία του Νίκου Δημόπουλου υποδειγματική. Και η επική μουσική του Μίμη Πλέσσα βραβεύθηκε στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ της Τσεχίας.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
