Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από τη Γενική Συνέλευση του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών ως η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Και αυτή η ημέρα, η 25η Νοεμβρίου επιλέχθηκε από τον ΟΗΕ το 1999, γιατί μια τέτοια μέρα το 1960 δολοφονήθηκαν στον Άγιο Δομίνικο από τον δικτάτορα Τρουχίγιο τρεις γυναίκες που αγωνίστηκαν για την αξιοπρέπεια, την ελευθερία και τη δημοκρατία.
H Μινέρβα, η Πάτρια, η Μαρία Τερέσα και η Ντέντε Μιραμπάλ ήταν 4 αδερφές από εύπορη οικογένεια που ζούσαν στον Άγιο Δομίνικο, όπου από το 1930 και με διάφορους τρόπους κυβερνούσε ο στυγνός δικτάτορας Ραφαέλ Λεωνίδας Τρουχίγιο Μολίνα. Τα βασανιστήρια, οι «εξαφανίσεις» και οι εκτελέσεις των κατοίκων στον Άγιο Δομίνικο ήταν καθημερινό φαινόμενο. Ο Τρουχίγιο με τους ισχυρούς παράγοντες της χώρας του συσσώρευε τεράστιο πλούτο για αυτόν και τους φίλους του, εκμεταλλευόμενος βιομηχανίες και εθνικούς πόρους. Όμως ο Τρουχίγιο, εκτός από στυγνός δικτάτορας ήταν και κτήνος: ήταν βιαστής. Έβαζε τη μυστική αστυνομία του να συλλαμβάνει μικρά κορίτσια στα οποία είχε αδυναμία, έβαζε τους ανθρώπους του να εντοπίζουν τα υποψήφια θύματα, τις απήγαγε και τις βίαζε. Διαβάζω πως για τον Τρουχίγιο, ο έλεγχος των γυναικών δεν ήταν απλώς μια προσωπική απόλαυση αλλά μια πολιτική τοποθέτηση: Το να αντισταθεί κανείς στις προτάσεις του σήμαινε ότι αμφισβητούσε την κυριαρχία του…
Έτσι ο Τρουχίγιο διάλεξε και τη Μινέρβα, τη μία από τις 4 αδερφές της οικογένειας Μιραμπάλ. Και καθώς αυτή ήταν μια εύπορη και σημαντική οικογένεια στον Άγιο Δομίνικο, ο δικτάτορας δεν μπορούσε εύκολα να απαγάγει την κόρη τους. Έτσι τους κάλεσε σε μια γιορτή και έκανε τις… προτάσεις του στη Μινέρβα. Εκείνη τον ξευτίλισε χαστουκίζοντάς τον και κάπως έτσι άρχισαν οι διώξεις και οι φυλακίσεις των κοριτσιών και της οικογένειάς τους. Οι 3 από τις 4 αδερφές, μεγαλώνοντας, αποφάσισαν να έχουν ενεργό δράση κατά του δικτάτορα (η τέταρτη, η Ντέντε, δεν συμμετείχε γιατί της το απαγόρευε ο άντρας της). Έτσι η Μινέρβα, η Πάτρια και η Μαρία Τερέσα ίδρυσαν το κίνημα της 14ης Ιουνίου και ανέπτυξαν με τόλμη και επιμονή δράση κατά του δικτάτορα. Έγιναν στην πατρίδα τους γνωστές ως Las Mariposas (Οι πεταλούδες) και άντεξαν πολλές φορές και τις φυλακίσεις και τα βασανιστήρια. Ο δικτάτορας Τρουχίγιο έκλεισε στη φυλακή τους άντρες των τριών γυναικών και σχεδίαζε την εξόντωσή τους.
Στις 25 Νοεμβρίου του 1960, οι τρεις αδερφές Μιραμπάλ μετά το επισκεπτήριο στους συζύγους τους, φεύγοντας από τις φυλακές έπεσαν σε ενέδρα των ανθρώπων του Τρουχίγιο. Τις ξυλοκόπησαν μέχρι θανάτου, τις στραγγάλισαν, έβαλαν τα άψυχα σώματά τους σε ένα αυτοκίνητο και το έριξαν στον γκρεμό για να φανεί σαν αυτοκινητικό δυστύχημα. Όμως τα τραύματα των γυναικών από τα αποτυπώματα των εκτελεστών τους, τους πρόδωσαν. Μετά την τριπλή δολοφονία των αδερφών Μιραμπάλ, το κίνημα κατά του δικτάτορα γιγαντώθηκε, και έναν χρόνο μετά τον σκότωσαν.
Πολλές γυναικείες οργανώσεις, από το 1981 ακόμα είχαν ανακηρύξει την 25η Νοεμβρίου ως ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών. Σχεδόν 20 χρόνια μετά ήρθε και η ανακήρυξη από τον ΟΗΕ. Έτσι, η Μινέρβα, η Πάτρια και η Μαρία Τερέσα Μιραμπάλ, έστω και έτσι, έστω και αργά, είχαν δικαιωθεί…
Σήμερα θα ακούσουμε ένα τραγούδι που έφτιαξαν πολλοί άνθρωποι μαζί, για να εναντιωθούν στις γυναικοκτονίες και στη βία που υφίστανται οι γυναίκες. Το τραγούδι πατάει στην παράδοση αλλά γίνεται και απολύτως σύγχρονο με τη διασκευή και την ενορχήστρωση του Κώστα Ανετάκη και του Γιάννη Ταυλά, και τους στίχους του Παντελή Κυραμαργιού. Τραγουδούν 8 γυναίκες: η Βιολέτα Ίκαρη, η Γεωργία Νταγάκη, η Μελίνα Ασλανίδου, η Βασιλική Καρακώστα, η Μαριάννα Πολυχρονίδη, η Λευκοθέα Φιλιππίδη, η Βούλα Στρατάκη και η Γιολάντα Τσιαμπόκαλου. Διερμηνεύει νοηματικά άλλη μία γυναίκα, η Σοφία Ρομπόλη. 23 μουσικοί συνδράμουν με τα όργανά τους και πάμε να ακούσουμε τα «Μαύρα ρούχα», πάμε και να ενώσουμε τις φωνές μας ενάντια στα κτήνη που δέρνουν, κακοποιούν, βιάζουν και σκοτώνουν γυναίκες.
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
