Στις 19 Νοεμβρίου του 1958, το μεσημέρι, ο Κυριάκος Μάτσης, αγωνιστής της ΕΟΚΑ, σκοτώθηκε για την πατρίδα του. Αρνούμενος να παραδοθεί, ανατινάχθηκε μέσα στην κρύπτη του, στο πάτωμα ενός αγροτικού σπιτιού στο χωριό Δίκωμο, από χειροβομβίδες που έριξαν οι Βρετανοί.
Το σώμα του Κυριάκου Μάτση βρέθηκε διαμελισμένο. Κρατούσε σφιχτά τα δύο όπλα. Ο πατέρας του Χριστοφής, όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο του γιου του, είπε: «Τόσον εγώ όσο και η σύζυγός μου είμαστε υπερήφανοι για τον ηρωικό θάνατο του αγαπημένου μας παιδιού. Ο γιος μας αγωνίστηκε με όλη τη δύναμη της ψυχής του για την ελευθερία του μαρτυρικού μας νησιού».
Έντεκα μήνες πριν τη δολοφονία του, σε γράμμα που έστειλε στους γονείς του, ο Κυριάκος Μάτσης έγραφε: «Πιστεύομεν ότι κάθε θυσία μας δεν πηγαίνει άδικα και εσείς να είστε περήφανοι για μας. Αν ο καλός Θεός μας επιφυλάσσει την λαμπράν τύχη να δώσουμεν την ζωήν μας για την πατρίδα, τότε η χαρά σας πρέπει να είναι απέραντη. Δεν ξέρω αν μπορεί να ονειρευτεί ένας άνθρωπος καλύτερη τύχη από αυτή. Και δεν μπορώ να σκεφθώ γονείς που να είναι πιο περήφανοι, παρά για τα παιδιά τους που έπεσαν για την πατρίδα».
Ο Κυριάκος Μάτσης, εκτός από τα ποιήματά του, μας άφησε στο ημερολόγιό του και κείμενα πολύτιμα για να μάθουμε τις σκέψεις και τα πιστεύω του. «Χρειάζονται ακόμη αιώνες για να συναισθανθεί η ανθρωπότητα ότι μόνο με τη συναδέλφωση των λαών θα μπορέσει ο ταλαίπωρος κόσμος να ζήσει ειρηνικά στον πολυτάραχο πλανήτη μας», έγραφε…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
