Τον Οκτώβριο του 1970 ο Μάνος Λοΐζος και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος συναντήθηκαν δισκογραφικά για δεύτερη φορά και μας έδωσαν έναν δίσκο θαλασσινό…
Με 11 τραγούδια ένα κι ένα, όλα να κρύβουν μέσα τους τη θάλασσα, αυτός ο δίσκος με τίτλο «Θαλασσογραφίες» μάς πήρε από τα χέρι στα γλέντια μας, στα συννεφιές μας, στις βαρκάδες μας, στα νανουρίσματα, στις προσμονές και τις νοσταλγίες μας.
Με τον «καφενέ στου λιμανιού την άκρη», εκείνο το «γέρικο καράβι», τη «γοργόνα» και την «Τζαμάικα», με τον «Σεβάχ τον θαλασσινό» και το «μήνυμα στο μπουκάλι», με ένα «σ’ αγαπώ-σ’αγαπώ» σαν παιδικό παιχνίδι και μαζί με «δέκα παλικάρια» πλάι στον Θεοδωράκη, τον Βαμβακάρη, τον Τσιτσάνη και τον Μακρυγιάννη, ο Γιάννης Καλατζής, η Μαρίζα Κωχ, ο Γιάννης Πάριος και ο Γιώργος Νταλάρας, όλοι τους στο ξεκίνημα σχεδόν, βρήκαν στον τυχερό τους δρόμο τραγούδια σπάνια. Σαν τις χάντρες απ’ το κομπολόι που σκόρπισαν, σαν ένα λουλούδι που δεν καταφέραμε να φυτέψουμε, σαν την ζωή που ακριβοπληρώσαμε…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
