Έκθεση έργων τέχνης του ζωγράφου Μάριου Λοΐζίδη φιλοξενεί το Πανεπιστήμιο Κύπρου

Έκθεση έργων τέχνης του Κύπριου ζωγράφου Μάριου Λοΐζίδη (1928-1988) φιλοξενεί από την Τετάρτη, 16 Οκτωβρίου το Πανεπιστήμιο Κύπρου, στον αίθριο χώρο του Κτηρίου «Αναστάσιος Γ. Λεβέντης» στην Πανεπιστημιούπολη.

Η συλλογή αποτελείται από 29 σπουδαία έργα τα οποία παραδίδονται ως δωρεά στο Πανεπιστήμιο Κύπρου. Τα εγκαίνια θα τελέσει ο Τάσος Χριστοφίδης και θα παραστούν μέλη της οικογένειας του καλλιτέχνη, ενώ η ανιψιά και βαφτιστικιά του Electra Colios, θα μιλήσει για τη ζωή και το πολύτιμο έργο του. Θα ακολουθήσει δεξίωση.

Εκπρόσωπος της 2ης γενιάς Κυπρίων καλλιτεχνών, ο Μάριος Λοϊζίδης (Λευκωσία 1928- Ύδρα 1988) συγκαταλέγεται στους βασικούς εισηγητές της αφηρημένης ζωγραφικής στη νεότερη κυπριακή τέχνη. Έζησε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στην Ύδρα, όπου αναζητώντας τα όρια της αναπαράστασης και το πνευματικό στην τέχνη, οδηγείται στην αφαίρεση, πειραματιζόμενος με διαφορετικές τεχνικές και υλικά.

Απόφοιτος του Παγκυπρίου Γυμνασίου επιλέγει να δραστηριοποιηθεί στον καλλιτεχνικό χώρο έπειτα από παρότρυνση του δασκάλου του και ζωγράφου Αδαμάντιου Διαμαντή. Το 1949 φεύγει για την Αθήνα με σκοπό να σπουδάσει αρχιτεκτονική και εσωτερική διακόσμηση.

Το 1951 βρίσκεται στο Λονδίνο, όπου εξειδικεύεται στη ζωγραφική και τη λιθογραφία στο St. Martin’s School of Art and Crafts. Στα πρώτα χρόνια της επαγγελματικής του καριέρας σταδιοδρομεί ως γραφίστας και το 1956 διακρίνεται με το βραβείο καλύτερου εξωφύλλου της χρονιάς για την εικονογράφησή του για δίσκο ηχογράφησης του έργου «Peer Gynt» του Έντβαρντ Γκριγκ.

Το 1958 εγκαταλείπει την Αγγλία για την Ελλάδα. Εγκαθίσταται στη Ραφήνα με σκοπό την ενασχόλησή του με τη ζωγραφική.

Ορισμένα από τα σχέδια που δωρίσθηκαν στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και παρουσιάζονται στην έκθεση ανήκουν στη μεταβατική περίοδο παραμονής του Λοϊζίδη στην παραλιακή πόλη. Πρόκειται για τοπία κατά βάση μονοχρωματικής παλέτας, μεταξύ παραστατικότητας και αφαίρεσης, στα οποία προοικονομείται η μετέπειτα δημιουργική του πορεία προς την ανεικονική ζωγραφική.

Το 1959 επιστρέφει στην Κύπρο για να διδάξει τέχνη στους μαθητές του Γυμνασίου Αρρένων Αμμοχώστου. Μετακομίζει μόνιμα πια στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Ύδρα στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Αυτή την περίοδο φτιάχνει τα πρώτα του αφηρημένα έργα.

Όπως διαφαίνεται και από τη σειρά 17 σχεδίων σε παστέλ, γκουάς και κάρβουνο, μέρος κι αυτά της δωρεάς στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, η έμφαση είναι στην αυθόρμητη, ζωγραφική χειρονομία. Τα έργα μεταδίδουν κάτι πέραν της απλής οπτικής εμπειρίας- μια αίσθηση ελευθερίας και αλληλεπίδρασης με τον χώρο και τον χρόνο- ενσωματώνοντας την κίνηση, την ένταση και την ενέργεια του καλλιτέχνη μέσα στο έργο.

Ακολουθεί η σειρά «Συνδυασμοί για ενατένιση», η σημαντικότερη της πορείας του, η οποία εκτείνεται χρονολογικά από τα τέλη της δεκαετίας του 1960 μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980. Η σειρά χαρακτηρίζεται από γεωμετρικές συνθέσεις, οι οποίες αποπνέουν μια βαθιά αίσθηση πνευματικότητας και εσωτερικής αναζήτησης. Αφετηρία για τις συνθέσεις αυτές αποτελούν συχνά οι πειραματισμοί του με την τεχνική του κολλάζ, παραδείγματα των οποίων περιλαμβάνονται στην έκθεση.

Το φως, η μουσικότητα και ο ρυθμός του χρώματος και της φόρμας, όπως και η αντίληψη της ζωγραφικής ως διαδικασίας ενόρασης αναδεικνύονται σε βασικές παραμέτρους του αφαιρετικού ιδιώματος που αναπτύσσει αυτή την περίοδο ο Λοϊζίδης.

Το 1968, ο ζωγράφος συμμετέχει στην Μπιενάλε της Αλεξάνδρειας, ενώ το 1970, η σειρά «Συνδυασμοί για Ενατένιση» παρουσιάζεται αρχικά στο Institute of Contemporary Arts (ICA) στο Λονδίνο και στη συνέχεια στην Γκαλερί Albert White στο Τορόντο. Ακολουθούν οι ατομικές του εκθέσεις στην Galerie L’Angle Aigu στις Βρυξέλλες (1975) και στην γκαλερί Ακρόπολις στη Λευκωσία (1977). Η εκθεσιακή του δραστηριότητα συνεχίζεται μέχρι και τον θάνατό του το 1988.

Γραπτά του, τα οποία συνοδεύουν ορισμένες από τις εκθέσεις του, αποκαλύπτουν τις καλλιτεχνικές και πνευματικές αναζητήσεις του. Γράφει σε κείμενό του στο πλαίσιο της έκθεσής του στη Λευκωσία το 1977: «Το έργο μου παραμένει για μένα τον ίδιο ένα είδος μυστηρίου. Χωρίς να εγκαταλείπω την αίσθηση και τον νου, αφήνοντας πλήρη ελευθερία στο ένστικτο και κυρίως προσπαθώντας να καταργήσω το ‘εγώ’, παραμένω πάντα μια ανοικτή δίοδος».

Διάρκεια: 16 - 23 Οκτωβρίου 2024

Πληροφορίες: 22 894347