Αν και είναι μόλις 9 μηνών, ο Πέστο ζυγίζει 23,5 κιλά, είναι δηλαδή μεγαλύτερος και από τους δύο γονείς του μαζί, την Τάνγκο και τον Χάντσον, που ζυγίζουν γύρω στα 11 κιλά ο καθένας.
Ο «υπερφυσικός μπέμπης» τρώει καθημερινά μέχρι και 25 ψάρια και αυτό σημαίνει ότι το ήδη εντυπωσιακό μέγεθός του θα αυξηθεί κι άλλο, εξήγησε η Έμιλι Θόρντον, η επικεφαλής φύλακας των πιγκουίνων στο Aquarium Sea Life της Μελβούρνης.
Ο Πέστο έχει ήδη πολλούς θαυμαστές στους ιστοτόπους κοινωνικής δικτύωσης. Η ψηλή, στρογγυλούτσικη σιλουέτα του, με το χοντρό, καφέ φτέρωμα, διακρίνεται αμέσως ανάμεσα στους άλλους, τους συνηθισμένους πιγκουίνους. Είναι ήδη ο μεγαλύτερος βασιλικός πιγκουίνος που έχουν δει ποτέ οι υπεύθυνοι του ενυδρείου.
Το «μωρό» είναι πολύ κοινωνικό, φιλοπερίεργο και σίγουρο για τον εαυτό του. Αλληλεπιδρά τόσο με τους άλλους πιγκουίνους, όσο και με τους φύλακες, εξήγησε η Θόρντον. Μάλιστα, δεν δείχνει να έχει αντιληφθεί ότι είναι διάσημος, παρά τις κάμερες που τον παρακολουθούν συνεχώς.
Προς μεγάλη απογοήτευση των υπευθύνων, έχει το νου του συνεχώς «στραμμένο στο φαΐ» και είναι δύσκολο να μείνει ακίνητος στη ζυγαριά για να μετρήσουν με ακρίβεια το βάρος του.
Τα πούπουλα του Πέστο είναι ιδιαίτερα «πυκνά», καθώς οι νεοσσοί πιγκουίνοι, στο φυσικό περιβάλλον τους, θα πρέπει να είναι σε θέση να αντέξουν τις πολικές θερμοκρασίες της Ανταρκτικής. Το μεγάλο μέγεθός του είναι επίσης πλεονέκτημα για την επιβίωσή του επειδή τα μικρότερα πτηνά κινδυνεύουν να φαγωθούν από τα αρπακτικά.
Η γενετική κληρονομιά του Πέστο πιθανόν έπαιξε κάποιο ρόλο στο αφύσικο μέγεθός του, επειδή οι πρόγονοί του ήταν από τους μεγαλύτερους πιγκουίνους που φιλοξένησε ποτέ το ενυδρείο. «Είναι πολύ καλά στην υγεία του», είπε η Θόρντον, εξηγώντας ότι στη φύση οι νεοσσοί μπορεί να έχουν ακόμη μεγαλύτερο μέγεθος.
Ο Πέστο σύντομα θα χάσει τα καφέ βρεφικά πούπουλά του και θα αποκτήσει φτέρωμα ενηλίκου, τη χαρακτηριστική κίτρινη λωρίδα το κεφάλι και το ασπρόμαυρο χρώμα που θυμίζει σμόκιν. «Η διαδικασία αυτή απαιτεί πολλή ενέργεια και η όρεξή του θα μειωθεί», εξήγησε η Θόρντον.
Οι βασιλικοί πιγκουίνοι ζουν στην Ανταρκτική και ο πληθυσμός τους είναι σχετικά σταθερός, με περίπου 1,6 εκατομμύρια ζεύγη να αναπαράγονται κάθε χρόνο. Η Θόρντον είπε ότι η κλιματική αλλαγή δεν έχει επηρεάσει ακόμη το φυσικό περιβάλλον τους.
Τον 19ο και τον 20ό αιώνα οι βασιλικοί πιγκουίνοι έφτασαν στα πρόθυρα της εξαφάνισης, επειδή τους κυνηγούσαν για το κρέας και το λίπος τους.
