Μέρες γιορτής, φόρτισης, ευχών κι απόπειρας ξεφορτώματος του αθεμίτου βάρους που κάθισε στους ισχνούς, όπως παραπονιόμαστε, ώμους μας το 2023. Παραμονή πρωτοχρονιάς, ένας μικρός ενδιάμεσος χώρος περάσματος από το χθες στο αύριο. Το σήμερα εκμηδενίζεται! Αντικαταστάθηκε από το προσεχές κι από μια σίγουρη ενατένιση σ’ ένα ευοίωνο μέλλον.
Στη παρέα την οικογενειακή, τη φιλική, ακόμη και κάποια… ασύνδετη, ετήσιας ευκαιρίας δοθείσης, θυμόμαστε και ξορκίζουμε καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα που σημάδεψαν με αρνητικό πρόσημο τη ζωή μας. Στην απόπειρά μας να… δωροδοκήσουμε το νέο χρόνο, που εκ της φύσεως του είναι αμόλυντος και φυσικά άφθαρτος, εκτός από τις ευχές και τα καλωσορίσματα, διασύρουμε τον προκάτοχό του.
Ανακεφαλαιώνουμε τα προβλήματα, ή με μια γενίκευση τον πετάμε στα παλιά κι άχρηστα. -Παλιός χρόνος δεν είναι; Φτύνουμε στον κόρφο μας να μην μας βρουν ξανά τα βάσανά του. Για τα καλά του δεν έχουμε λόγο.
Κι όμως, αν το καλοσκεφτούμε, ο χρόνος είμαστε εμείς! Εμείς ο φορέας του, εμείς κι η εξέλιξή του! Κόβοντας ένα κρίκο, πόσο μάλλον τον τελευταίο, σπάζεις τη συνοχή της αλυσίδας ζωής.
Το 2023, θέλουμε δεν θέλουμε, δένει στο άκρο του το 2024. Είναι η αναπόφευκτη συνέχειά του. Γι’ αυτό μην αποκηρύξεις όσα σου πρόσφερε. Όμορφα και άσχημα! Μην διαγράψεις ότι σε μέστωσε, ή σε αποδυνάμωσε. Εκείνο που σου έδειξε τις αδυναμίες, αλλά και τις δυνάμεις σου να πολεμήσεις, να αντισταθείς, να σταθείς όρθιος.
Μη ξεχάσεις κι αυτό το δάκρυ για το δράμα απέναντί σου, για το δράμα μέσα σου. Φτιάξτε το βάλσαμο, όταν κι αύριο θα σε πληγώσουν. Μη ξηλώνεις, λοιπόν, το σκαλοπάτι που πάτησες, για να δρασκελίσεις στο κατώφλι του 2024.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
