Πίνακας Φωτογραφίας : Βίνσεντ βαν Γκογκ, “Οι Πατατοφάγοι”, 1885
Στις 28 Νοεμβρίου του 1567 γράφτηκε μια απόδειξη από έναν κάτοικο των Κανάριων νησιών, ο οποίος πούλησε πατάτες σε έναν έμπορο της Αμβέρσας. Από τα Κανάρια νησιά, τα οποία ήδη από τότε ανήκαν στην Ισπανία, εκεί, δυτικά της Αφρικής, 350 μίλια από τις ακτές του Μαρόκο, μεταφέρθηκαν πατάτες στο Βέλγιο. Και αυτή η απόδειξη που συνόδευε το εμπόρευμα είναι το πρώτο παραστατικό που σώζεται στις μέρες μας και αποδεικνύει ότι η Ευρώπη εμπορευόταν πατάτες τουλάχιστον από τον 16ο αιώνα. Όμως η πατάτα ήρθε στην Ευρώπη από πολύ πιο μακριά…
Πιάνοντας το νήμα από την αρχή, θα βρεθούμε στη Λατινική Αμερική, στη μακρύτερη οροσειρά της Γης, στις Άνδεις. Και συγκεκριμένα στο Περού, όπου οι αρχαιολόγοι έχουν ανακαλύψει τα παλαιότερα (μέχρι στιγμής) αρχαιολογικά επαληθευμένα υπολείμματα κονδύλου πατάτας, τα οποία χρονολογούνται από το 2500 π.Χ. Βρήκαν όμως οι αρχαιολόγοι και πέτρινα εργαλεία πατάτας, τα οποία οδηγούν στην υπόθεση ότι οι άνθρωποι έτρωγαν πατάτες ήδη περίπου από το 3500 π.Χ.
Στην Ελλάδα λέγεται πως η πατάτα ήρθε μαζί με τον Καποδίστρια, ωστόσο, δεν ήταν αυτός που πρώτος έφερε την πατάτα στην Ελλάδα. Σίγουρα προώθησε την εξάπλωση της καλλιέργειάς της στους πεινασμένους και καθημαγμένους Έλληνες, με τη συνδρομή δε ενός Ιρλανδού γεωπόνου ονόματι Στίβενσον. Όμως, σύμφωνα με γραπτές πηγές, η πατάτα καλλιεργείται ήδη στα Ιόνια νησιά, πριν από την επανάσταση, τουλάχιστον από το 1817, ενώ στο Άργος, στην Πελοπόννησο, έχει φτάσει πριν από το 1826…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
