Στις 11 Οκτωβρίου του 1990, ένας από τους σημαντικότερους λογοτέχνες του 20ου αιώνα, ένας από τους μεγαλύτερους στοχαστές και ένας από τους σπουδαιότερους ισπανόφωνους ποιητές όλων των εποχών, ο Μεξικανός ποιητής, δοκιμιογράφος και διπλωμάτης Οκτάβιο Πας βραβεύεται με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.
Ο Οκτάβιο Πας γεννήθηκε στο Μεξικό, τον Μάρτιο του 1914, όταν η Μεξικανική Επανάσταση συντάραζε τη χώρα του και άλλαζε εκ βάθρων τις επικρατούσες συνθήκες, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε ένοπλη εμφύλια σύγκρουση. Με μητέρα Ανδαλουσιανή που είχε ρίζες ινδιάνικες και με πατέρα Μεξικανό, ο οποίος ήταν δικηγόρος και ένθερμος υποστηρικτής του Εμιλιάνο Σαπάτα, ο Οκτάβιο Πας μεγάλωσε σε μια οικογένεια διανοούμενων, με φιλελεύθερο πνεύμα, σημαντική παιδεία και ενεργή στάση απέναντι στα πράγματα.
Το 1957, ο Οκτάβιο Πας θα γράψει την «Πέτρα του Ήλιου». Ένα ποίημα που αποτελείται από 584 ενδεκασύλλαβους στίχους, θεωρείται πλέον ως το μεγαλύτερο ερωτικό ποίημα όλων των εποχών στην λατινοαμερικανική λογοτεχνία, δανείζεται τον τίτλο του από την Πέτρα του Ήλιου των Αζτέκων ή αλλιώς Ηλιόπετρα, η οποία είναι λαξεμένη σε έναν μονόλιθο από βασάλτη, ζυγίζει 24 τόνους και βρίσκεται σήμερα στο Εθνικό Μουσείο Ανθρωπολογίας και Ιστορίας στο Μεξικό. Συμβολίζει λένε την κυκλικότητα του χρόνου. Ο Οκτάβιο Πας, ξεκινώντας και τελειώνοντας το ποίημά του με τους ίδιους στίχους ακολουθεί αυτόν τον αέναο κύκλο της ζωής. Γράφει για τον έρωτα και τον θάνατο, τον χώρο και τον χρόνο, τη στιγμή και το αιώνιο…
Επιμέλεια – Παρουσίαση: Ειρήνη Λαλάκη
