H γενέθλιος ημέρα είναι μια στιγμή απολογισμού και ανασκόπησης αλλά και ένα νέο ξεκίνημα. Ένα restart, σύμφωνα με τους καινούργιους όρους επικοινωνίας.
Τα γενέθλια μας είναι ένας σταθμός. Πόσο μάλλον όταν αυτός που γιορτάζει, είναι όντως ΣΤΑΘΜΟΣ και είναι το αγαπημένο μας Κανάλι 6.
Όσο κι αν τα 33 αυτά χρόνια πέρασαν σαν αστραπή, όσο κι αν μας φαίνεται ότι ήταν μόλις χτες, όλες αυτές οι 12.045 ημέρες και οι 289.080 ώρες πέρασαν για μένα προσωπικά, κάνοντας κάτι που αγαπώ ιδιαίτερα.
Ήταν ένα πείραμά και μια σκέψη να μεταφέρω τη μουσική και το τραγούδι που τόσο πολύ αγαπώ, στο ραδιόφωνο. Και πέτυχε!
Ξεκίνησα από το Ράδιο Σούπερ στο ξεκίνημα του και ακολούθως για ένα μικρό χρονικό διάστημα μεταπήδησα στο ραδιόφωνο του «Λόγου»
Δεν ήμουν από το ξεκίνημα του ραδιοσταθμού Κανάλι 6 αλλά νιώθω πραγματικά ότι είμαι σ’ αυτή την υπέροχη ομάδα, που λέγεται Κανάλι 6, και σ’ αυτό τον σταθμό από την αρχή.
Για μένα το Κανάλι 6 σημαίνει πολλά. Σημαίνει πολλά γιατί δεν πήγα ΠΟΤΕ να κάνω εκπομπή και να πω βαριέμαι, κουράστηκα, δεν θέλω, ή να συμβαίνει κάτι που να με κάνει να χάσω το ενδιαφέρον μου.
Για πολλά χρόνια με την εκπομπή «Λαϊκή απογευματινή» που ήταν καθημερινή και στην απογευματινή ζώνη και στη συνέχεια με τις «Μουσικές του κόσμου» κάθε βράδυ 9-10, που βραβεύτηκαν από την Αρχή Ραδιοτηλεόρασης το 2002.
Τα τελευταία χρόνια με την εκπομπή «Τραγούδια στον αέρα» κάθε Σάββατο 2-4 το μεσημέρι, αλλά και με το ένθετο «Μια ιστορία ένα τραγούδι» κάθε Δευτέρα στις 8:15 το πρωί.
Η εκπομπή μου προσαρμόστηκε στα ακούσματα της εποχής και προτείνει συνεχώς νέα κομμάτια, νέους δημιουργούς και νέες φωνές. Παράλληλα, σε κάθε εκπομπή δεν λείπει το «ρετρό» κομμάτι και μια αναφορά στις χρυσές δεκαετίες 60-70 του Ελληνικού τραγουδιού.
Το ένθετο μου που ξεκίνησε πριν από πέντε χρόνια, έχει μετεξελιχθεί σε μια «κατάθεση ψυχής» από τους ίδιους τους δημιουργούς που επικοινωνώ μαζί τους, τους ηχογραφώ και παρουσιάζουμε μέσα από το ένθετο αυτό, το τραγούδι και την ιστορία του. Αυθεντικά, ουσιώδη και επί του θέματος.
Σ’ αυτά τα χρόνια της ραδιοφωνικής μου θητείας ουδέποτε είχα παρέμβαση. Ουδέποτε ακολούθησα playlist εκ των άνωθεν (το Κανάλι 6 μας έχει απόλυτη ελευθερία επιλογής τραγουδιών) και ουδέποτε βγήκα εκτός ορίων της ποιότητας και του σεβασμού που πάντα ακολουθούσα στη πορεία μου.
Θα μπορούσα να μιλώ για ώρες, αλλά αυτές τις στιγμές «τα πολλά λόγια είναι φτώχια» γιατί όλα αποδεικνύονται, ακούγονται και φαίνονται στο ραδιόφωνο. Το ραδιόφωνο είναι αίσθηση και το ραδιόφωνο «αποκαλύπτει» και «ξεσκεπάζει» πάντα, τον παραγωγό.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους ακροατές μας που είναι πιστοί στη συχνότητα μας, ένα επίσης μεγάλο ευχαριστώ στον διευθυντή μας Μιχάλη Παπαευαγόρου, που καταφέρνει για τόσα χρόνια να κρατάει τα γκέμια και να δαμάζει ένα άλογο, κρατώντας το στον ίδιο ίσιο δρόμο. Το σημαντικό είναι ότι στη κούρσα της ακροαματικότητας το οδήγησε στη πρώτη θέση!
Θέλω επίσης να χαιρετίσω συνάδελφους, που δεν είναι πια στο δυναμικό του σταθμού και να στείλω τη σκέψη μου σε άλλους που «έφυγαν» και δεν είναι μαζί μας. Περνώντας και οι μεν και οι δε από τον 9.86 ή το Κανάλι 6 έδωσαν κι αυτοί κάτι από την ψυχή τους στον σταθμό μας.
Τέλος, θέλω να ξέρετε ότι πολλές φορές στη ζωή μας κάνουμε συμβιβασμούς, δεύτερες σκέψεις, παραχωρήσεις, βάζουμε νερό στο κρασί μας ή αλλάζουμε δρόμο και πορεία.
Το Κανάλι 6 όσο κι αν ταλαντεύθηκε, όσοι άνεμοι κι αν φύσηξαν στάθηκε όρθιο κι έτσι θα παραμείνει. Όρθιοι μείναμε κι εμείς όλοι μαζί του. Να το στηρίξουμε γιατί το αγαπάμε. Όρθιοι θα παραμείνουμε δίπλα του, να δίνουμε στις εκπομπές μας τον καλύτερο μας εαυτό.
Να κάνουμε τη καθημερινότητα μας ένα γεγονός. Να βρίσκουμε κοινές συνισταμένες με τους ακροατές μας. Να ανακαλύπτουμε κάθε Δευτέρα πρωί και μια καινούργια ιστορία για τα τραγούδια μας.
Στις εκπομπές μας να συνδέουμε εποχές. Να σμίγουμε τα κλασσικά Ελληνικά τραγούδια με τις φωνές του ήμερα.
Η δύναμη μας και η δύναμη του ραδιοφώνου είναι αστείρευτη.
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου στο τραγούδι «Τριάντα» στο δίσκο «Ταξίδι» του 1988 τραγουδά:
Είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
και κάθε τέλος μια αρχή
είκοσι, είκοσ`πέντε και τριάντα
πώς μεγαλώνουμε μαζί.
Υ.Γ.: Η φωτογραφία που δημοσιεύω είναι από συνέντευξη που πήρα από τον Μανώλη Μητσιά το 1996. Ήμασταν στο στούντιο του σταθμού, όταν το Κανάλι 9.86 στεγαζόταν σε πολυκατοικία επί της οδού Αγίας Ζώνης.
Οι απόψεις εκφράζουν τον συντάκτη τους και δεν αντιπροσωπεύουν κατ’ ανάγκην την άποψη του Καναλιού 6
